doğru önerme. cenabet gezmenin dindarlara mahsus olduğunu, ateistlerin zerre sikinde olmadığını hatırlatan ve sırf bu yüzden kafa rahat dedirten önermedir.
bir ateist düşüncesi ben allaha inanmıyorum varsa da dünyada hayatımı yaşar cehenneme giderim
hayatı yaşamaktan kasıt yolsuzluk hırsızlık yapmak kul hakkına girmek terör örgütünü destekleyip masum canlara kıydırmak değildir.
içki içmek namaz kılmamak ilişkiye girmek gibi sadece kişinin kendisini ilgilendiren başkalarına zarar vermeyen eylemler içinde bulunmasıdır.
bu eylemlerde bulunduğunda eğer allah varsa ve cehenneme yollarsa tüm ünlülerin tüm eğlencenin tüm sexilerin tüm dalaverenin cehennemde döndeceğine kanaat getirir.
cennetin nesi var gidip gördünüz mü allahınız kitabınız huri başka ne gideri olacak diyebilir.
belkide karşısına dünyavi hayatına karşılık cenneti ballandıra ballandıra pazarlayacak yetenekli biri henüz çıkmamıştır.
ateizm huzur vermez şüphe verir.
cehennemi tadınca akılları başlarına gelicek elbette.
resullulah efendmiz der ki ; her ölü pişmanlık duyar, fakat artık geri dönüş yoktur. allahtan geldiniz allaha döneceksiniz.
tobleronetwothree- arkadaşım ya biz içinden çıkamadığımız bir durum olduğunda Allaha havale edip bir nebze rahatlıyoruz siz napıyosunuz.
bir ateist arkadaş- sabaha kadar yatakta dönüp duruyoruz naapalım.
en azından o hiç huzurlu değildi.
Zaten bir şeyleri Allaha havale etmek günümüz vurdum durmaz toplumunu oluşturmuştur. Hakkını aramak yerine havale etmeyi tercih eder. Ülke soyulur, öbür tarafta hesabını verir deyip geçilir. Başına bir haksızlık gelir onu da öbür tarafa havale eder. Böyle durumlarda tatar ramazan akıllara gelmelidir; "bu dünyanın hesabı ahirete kalmamalı."
huzur verir mi tartışılır lakin geniş bir bakış açısı ve çok daha geniş bir ufka sahip olunduğu, insanın misyonunu ve vizyonu, hayata bakış açısını değiştirdiği bir gerçek.
Başlığı açan arkadaştaki tezatı bilmem farkettiniz mi? Onlarca din değiştirilmişse ki hadi öyle oldu diyelim demek ki değiştirilmeden önce doğruydu ve her din tanrıdan bahsettiğine göre bu ifadelerle ateizmi savunmak dangalaklıktır.
"inanmak olmazsa insan nasıl yaşar düşünmek bile istemem" diyenlerin, düşünmedikleri halde fikir beyan ettiği mevzudur. düşünmemişler, araştırmamışlar, bilgileri yok ama fikirleri var.
şaşırtıcı olan bir husus da şudur: ateistlerin hemen hemen hepsi zamanında imanlı kişilerdi. dolayısıyla imanın da imansızlığın da bünyede nasıl bir hisse sebep olduğu bilirler. oysa ateizmden dönmüş az sayıdaki kişiyi saymazsak, imanlılar imansızlığın nasıl hissettirdiğini bilemezler. ama biliyor gibi yorum yaparken pek güvenirler kendilerine nedense? cahil cesareti mi desek?
kişinin kendini kandırmasından başka bir şey olmayan, kof önerme, inanmak olmazsa insan nasıl yaşar düşünmek bile istemem,her şey ayan beyan ortada, huzursuzluk verdiği gerçekten gerçek olan durum.
cennet ya da cehennem\'e gidememek olmadığı varsayımı ile hareketle huzur verse de ölümün mutlak olması denklemi ni
çözdüğün de kimse ile paylaşamama nın vereceği gıcıklık...
Insan neyde huzur buluyorsa ona inanmalidir. Ateistlik tercih meselesidir. Bunla ilgili pek çok ayet var. Bizde allaha inaniyor ve peygamber efendimizin yolunda yürümeye calisiyoruz. Asil onemli olan herkesin birbirine saygi duymasi ve bu konuları malzeme yapmamasidir. Allah en dogrusunu bilir.
Nasıl olduğunu hep merak etmişimdir. Yani ben müslümanım ve başıma kötü bir olay gelse dua etmem bu bana allahtan geldi vardır bir hayır demem benim için bir psikolojik terapi. Ama ateizm bir olay karşısında bu niye benim başıma geldi diyerek kafayı yedirtirdi bana. Saygı duyuyorum yine de. O da orada bulmuştur iç huzurunu.
