dincilerin sıkça yanılgıya düştüğü değerlendirmedir. aslında vatanseverlikle ateizm birbirinden çok farklı şeylerdir. bunları birbiriyle karıştırmak/kıyaslamak teokratik bir kafa yapısının saçmalıkları olabilir ancak.
fedakarlık, ahlak ve vatanseverlik konusunda takılıp kalanlar bilmelidir ki ateizm ne bunlara karşıdır, ne de ateistler bu konularda kendilerini kimseden (özellikle de dindar geçinen malum sınıftan) aşağı kabul ederler. ateizm ahlaki değerlerin olmaması demek değildir. ateistler de herkes kadar yoksullara yardım eder. insanların örneğin hırsızlığın ahlaksızlık olduğunu öğrenmesi / kabullenmesi için bir ayet okuması gerekmez zaten. bildiğimiz insanlık erdemleri dinlerden önce de var idi.
ayrıca din ve ahlak da tamamen ayrı kavramlardır (okulda aynı hocalarca okutulsa da). kaldı ki şu an ahlaksızlık olabilecek birçok şey dinlerde serbest veya teşvik edilmiş durumdadır. (çok eşlilik, kadınlarda evlenme yaşı, kadına dayak, vb)
ayrıca din birçok yerde rasyonalizmi tanımaz. din adına dünyada çok kan dökülmüştür, bu dökülen kanları dökenlerin de din haricinde mantıklı bir sebep göstermeleri pek mümkün değildir. rasyonalizmden uzaklaşmak, mantıksızlık, suçu mazur gösterebilen bir düşünce biçimidir ki birçok katil, ruh hastası ve sapık, dini söylemler içine girmiş kendilerini inançlı sanan zavallılardır. (ağca mı desem, sivas katliamını yapanlar mı desem... )
ayrıca insanın canının tehlikede oldugu durumlarda (örneğin cephede) ''öbür dünya yok, yokolacağım'' diye panikleyebileceğini düşünenlere: bu inkar edilemez tabi. ama öte yandan dinin de bunu bertaraf ettiğini sanmayın. öyle olsaydı, dindar askerler cephede titremezdi. herkes savaştan ve ölmekten korkar. insani bir duygudur bu. dindarlığın korkuyu bertaraf ettiğine dair bilimsel bir kanıt da yoktur.
ayrıca bir insan nasıl din gerekmeden ailesine bağlı olabiliyor ise, komşularına, köyüne, şehrine, ülkesine, onu sömürülmeden yaşatan ve ona olanaklar sunan , esaretten/boyunduruktan onu kurtarmış, tüm sınırlarının içindeki zenginliklerinden onu ve diğer tüm vatandaşlarının yararlanmasını sağlayan ve onun varlıklarını (maddi-manevi) eline geçirmeye çalışan dış ve iç düşmanlara karşı koruyan devletine de bağlı olabilir, ve özgürlüğünü, vatanının bütünlüğünü (ki bu sonuçta kendi malını mülkünü korumak demek) savunabilir.
din, devletlerin (hükümdarların-yönetenlerin) işine geldiği için (insanları sömürmek ve bundan şikayet etmemelerini sağlamak yönünden) bir globalizm enstrümanı, ve uydu devletlerin politikası haline gelmiştir, ordularla/savaşlarla da yaygınlaştırılmıştır. din kendini (yalın bir biçimde kutsal kitaplardaki doktrinleri) değil, çeşitli yorumlamalar ve eklenen/değiştirilen kurallar ve sembollerle, kendisinden yararlananların çıkarını yaymıştır/benimsetmiştir.
ateizm tanrısızlıktır. aslında iki şekli vardır; tanrının veya tanrıların varlığına inancı olmamak - ki bunların arasında agnostisistler (bilinmezciler) de vardır (ki bunlar allahın olduğuna dair de olmadığına dair de kanıt yok, yani ''biz kararsızız'' derler), ayrıca tanrısız dinlere inananlar da, din olgusuna karşı çıkmayanlar da vardır.. bunlara ''zayıf ateist'' de derler.
birde tanrının veya tanrıların olmadığını savunanlar, kuvvetli ateistler, din olgularını inkar eden, dindarları kandırılmış zavallı olarak görenler.
ancak hangisi olursa olsun hür bir iradeye sahip bir insan için zor olan tanrı'ya inanmaktır, inanmamak ise normal/rasyonal olanıdır.
öncelikle inanarak bir insan çok şey kaybeder; rasyonal ve tutarlı bir dünya görüşünden yoksun kalır. tapınmak için zaman ve enerji kaybeder. bunun yanında kısıtlayıcı ve baskıcı dini kuralları da cabası. ama insan sadece bundan dolayı ateist olmaz. aile/çevre baskısı ya da küçük yaştan beyin yıkamalar ile pat diye bir inanca sahip olmak da (çoğu dindarın böyle olmuş olmasına rağmen) imkansızdır. tamamen inanmadan (içten gelmeyen) bir inanç da aslında gerçek bir inanç değildir hatta resmen inançsızlıktır.
ateistleri gözde çok fazla büyütmekten kaynaklanır. kişi, günlük hayatında pek karşılaşmadığı ateistleri o kadar marjinalize etmiş, o kadar "acayip" hayatlara yakıştırmıştır ki ateistlerin de normal insanların yapacağı hataları yapmayacağını varsayar. bu düşünce, şahsen benim doğru olmasını isteyeceğim bir yanlıştır.
doğrudur. ahirete inanmayan kişi ne diye şehit olurum umuduyla vatanı için canını versin ki? pisi pisine ölmemek için vatan server olmaları mümkün değildir. çünkü en kıymetli şeyleri canlarıdır. bir kere yaşayacaklarına, ebedi hayatın var olmadığına inanırlar. reankarnasyona inanan modeller de dahildir bu sınıfa. çünkü reankarnasyon da da hiç bir zaman şimdiki kişi olamayacaksın. şimdiki aklın olmayacak, bir önceki hayatını da hatırlamayacaksın. hak sivri sinek, kah eşşek olacaksın.
netice itibarıyla ateist olup vatan perver olan kişi enayidir, maldır. dünyada yaşadığı cenneti heba edendir.
saçmalığını doğma düşüncelerde aramaya çalışanların algılayamayacağı çarpıtılmış savdır.
tıpkı tüm kötü suç işleyenlere 'ateisttir bu' sıfatı konulduğu gibi.
nedir ateistlerden korkusu bu müminlerin merak ederim. madem korkunuz yok o zaman neden görmek istemediğiniz karakterlere yapıştırırsınız bunu?
önemli : ateist demek değer yargıları olmayan insan demek değildir.
tuncelide askerde içiyoruz gizli gizli bir ramazan günü,
+... asteğmenim varya yakalanırsak hem dinsiz ilan ediliriz hemde vatan haini oluruz bir anda.
-ikisinin birbiriyle ne alakası var olum. ramazanda içmeyenleri buraya göndersinler o zaman.
dinin kan dökmesine karşı çıkıp milliyetçiliğin sonuçlarının sadece geçen yüzyılda yüz milyonlarca ölü demek olduğunu gözden kaçırmak şüphesiz akılcılık değildir. akılcılıktan yola çıkarak dini yargılamak, onun dogmalarına karşı çıkmakta olsa, milliyetçiliğin insanların nasıl gözünün karartığını görememek düperüdz akılcılığın yararını çarpıtmaktır.
din ile vatan sevgisi arasında dağlar kadar fark vardır. insan doğduğu vatanını seçemez. ama dinini seçebilir. insan inancıyla bir birey vatanı ile toplumdur.
yani kişiler inanç sahibi değilken de ülkesine bağlı olabilir.
kimisi önce türk sonra müslüman, hristiyan, ateist vs dir.
önce vatan sonra imandır.
