ozellikle ilk genclik donemlerinde sik sik karsilastigim, sozluk ortamlarina girince konstanre bicimde tekrar gorebildigim onyargilardir:
- Ahlaksiz, yalanci ve guvenilmez oldugunuz dusunulur. Zira pek cok dindar, ahlakli olabilmek icin "allah korkusu"na ihtiyac oldugu kanaatindedir.
- icten ice "ya allah varsa" diye korktugunuz, aslinda ateist olmayip tamamen ortamlarda havaniz olsun diye oyleymis gibi davrandiginiz varsayilir. Zira dindarlar icin, allaha inancin hic olmadigi ama yine de tamamen 'normal' ve makul bir hayat surmek mumkun degildir.
- inanc ozgurlugune karsi oldugunuz ve herkes ateist olsun, chp'ye oy versin istediginiz dusunulur. Zira dindarlarin cogu kendi dinlerini, mezheplerini ve tarikatlarini yaymaya o kadar heveslidir ki, boyle hevesleri olmayip yasayip gitmek isteyen ateistlerin oldugunu kabullenemezler.
- inanc ozgurlugune karsi oldugunuz, turbana karsi ciktiginiz dusunulur. Zira allahsiz adam mutlaka seytanin esiri olmus olmali, muslumanlardan korkmalidir.
- bir gun allaha inanirsaniz mutlaka musluman olacaginiz varsayilir (tabii turkiye'de gecerlidir bu onyargi). Cunku cevrenizdeki muslumanlar, islamdan baska dinler hakkinda ya hic bir sey ogrenmemislerdir, ya o dinler hakkinda musluman yazarlarin fikirlerini okumuslardir, ya da o dinleri bir musluman olarak, yani onyargili bicimde okumuslardir. Dolayisiyla musevilik, hristiyanlik, islam ve hatta bahailigin ne kadar birbirine benzedigini goremezler.
- bir gun dusen bir ucakta bulunursaniz hemen allaha siginacaginizi varsayarlar. basiniza gelen trafik kazasi veya deprem deneyimiyle ilgili anlattiklariniza inanmazlar. zira kafalarinda "son anda secde eden firavun" hikayesi vardir.
- surekli icki ictiginiz, onunuze cikan her kadinla yatmak niyetinde oldugunuz varsayilir. Zira, anladigim kadariyla, dindarlarin bir kismi icin icki icmemenin tek sebebi "gunah" olmasidir.
- ateist olmaktansa dindar olmanin pragmatik acidan daha dogru oldugunu dusunurler. Klasik ornek de "yoksa ben bisey kaybetmiycem ama varsa sen sictin" seklindedir. Burada da dindarlar, dunyada milyon tane din oldugunu ve tanri var ise ve ortadogu dinlerinin vaaz ettigi gibi kendi buyurdugu dine inanmayanlari helak edecek ise, aslinda kendilerinin de cok az bir sanslarinin oldugunu gozden kacirmaktadir. Kaldi ki, tanri varsa bile, kendisine boyle pragmatik bir gerekceyle inanan adamin inancini kabul etmeyecektir herhalde.
yoktur öyle ön yargılar. son yıllarda türkiyede artan ateist popülasyonu kimsenin önyargı sahibi olmadığını ortaya kokuyor. aşağılanıp, küfredilmiyor.* bir dine sahip olan ve ateist kimseler yan yana gelince oturup adam gibi konuşabiliyorlar, inançları üzerine esprilerden tutun da, siyasete kadar. ateistlerin içinde tek inanan olunca da inanana ön yargıyla yaklaşılmıyor. çünkü aksedildiği gibi artık insanımız inançlarına göre yaklaşmıyor karşısındakine, bunlar sadece birkaç kaşınan müslüman ve yerinde duramayan ateistin çıkarımlarıdır. durmadan etrafa ateş püskürür, inandıklarını küfür içerikli sözlerle dile getirirlerse evet, her iki tarafa da ön yargı oluşur. ama bir de dönüp sokaklara bakalım diyorum. hergün milyonlarca ateist, müslüman, hristiyan, musevi... merhabalaşıyor, dertlerini anlatıyorlar birbirlerine, sevinçlerini yaşıyorlar birlikte ya da aşık oluyorlar. sosyal ortamlar çeşitlendikçe daha da gözle görünmez hale gelicek bu olduğu iddia edilen ön yargılar. hep kötü yanından bakmamak gerek.
Önyargılı kişilerin yapacağı durumdur ki bu kişiler kendisine özgü olmayan her düşünceye karşı ön yargılı olacağı için dert edilmesine gerek yoktur. Dünya üzerinde ateistim bana ön yargılı davranıyorlar diye yakınan insanlara müslümanları terörist olarak gösteren insanları, filmleri, haberleri ve yazılı sözlü yayınları; yahudileri kıran doğrayan almanları ve bunun gibi örnekleri göstermek gerekir. Hiç kimse hayatta yalnız değildir herkes tuttuğu bir taraftan ya da sahip olduğu bir düşünceden ötürü ön yargıya uğruyordur.
saygı duymak lazım seçimdir ama şöylede bir durum var
inanmıyorsan ınanma kimseye söylemek ne bileyım kuranda olmayan hataları bulmak, başka dinleri kötülemek zorunda hissetme kendini sevgili ateist arkadaşım.*
