ateizme kısmen yaklaşmış olan bireylerin merak ettikleri sorulardan bir tanesi. Belki de en önemli olanı. Öldükten sonra sonsuza dek yok olacak olmak, her şeyin bitecek olması sizi korkutmuyor mu?
Sonunda sonsuz yokluk olan bir hayatın içinde vuku bulan olaylarda anlamdan söz edilebilir mi? yani mesela bir insanı öldürmek neden kötü bir şey olsun ki? insanlara kötü davranmaktan sizi alıkoyan nedir? Hayvanlar aleminin bir parçasıyız tek farkımız zeka ve bilinç düzeyimiz. Peki bu zekayı tamamen kişisel menfaatlerimiz için kullanmamız gerekmez mi?
ölüm gerçeği hayatın anlam ve önemini arttırır mı yoksa onu anlamsız mı kılar?
bu sorunun tek bir mantıklı cevabı var, gelin bu cevabı da bir soruyla arayalım he?
doğmadan önce ne hissediyordun?
ne düşünüyordun?
anlam ya da anlamsızlık hakkında bir fikrin var mıydı?
acı hissediyor muydun?
sevinç?
korku?
hüzün?
Spermken ya da babanla ananın aklında ki fikirken veyahut cenin iken tam olarak neydi yukarıdakilerin hepsinin cevabı?
bunun cevabını verdiğinde bu sorduğun sorunun da cevabını vereceksin..
tanımlı olmadığını kabul etmen, bilmen, kavraman gerek..
durum bu kadar basittir, ölüm korkusu hayatını yaşayamayanların sahip olduğu birşeydir.. daha doğrusu ölümden sonra ki anlam sorgulamaları..
insanoğlu 1000lerce yıldır ama öyle ama böyle bir inanç mekanizması geliştirmiş sonuç itibariyle.. Bütün mesele bunu çok matah birşey sanmanız..
insanoğlu evrim geçiriyor ve bu süreçte sırtında ki bu ve benzeri yükleri gün be gün atıyor..
Bu süreç de doğal olarak sancısız olmuyor..
70 yaşına geldiğinizde evlatlık olduğunuzu öğrenmek gibi.. Kimileri bunu erken anlıyor, kimisi geç, kimisi ise hiç anlayamadan ölüp gidiyor..
ölümden sonrasının bizi korkutmasına gerek yoktur. insana varlığını farkına vardıran zaten bilinçtir ve ölünce o da gidiyor. dolayısıyla öldüğünü bile farkında varmayacak bir cesedin sonrası için üzülmesi kadar saçmadır buna üzülmek.
ayrıca ölümü gözlemliyoruz, herkes ölüyor ve kimse de ölmeyeceğini iddia etmiyor. işte bu kısım önemli. bunun yetersiz bir açıklama olduğunu düşünenler o hiçliği kendi fantezileriyle doldurup o anın etkisi yok etmek istiyor olabilir ama bu bir şeyi değiştirmez.
bir gün hiç olacağım beni açıkçası korkutmuyor çünkü zaten bir irade yok orada. tırnağımı kesip yere atınca tırnağımın çürümesini farkına varıp üzülmesini beklemek kadar saçma bence.
ateistler inançlı insanlara oranla çok daha az zaman harcarlar ölüm hakkındaki düşüncelere. ölümün kişiler için mutlak sonu ifade ettiğini kavramış olduklarını düşünürsek çok da şaşırtıcı değildir bence. onlar için ölüm değil, ölüme kadar nasıl yaşanıldığı önemlidir. uzun uzun bir açıklama yapmaya gerek yok, netlik var.
ateizm inanca girmiyor. var olanı açıklarsın. mesela ölümü açıklarsın ama öldükten sonra ortada bir şey kalmıyorsa hiçliği nasıl açıklayacaksın?
burası felsefenin alanıdır ve bilim buraya bulaşmaz. bide karı kız ergen muhabbetlerini bir bırakın, sanki müslüman olsak kızlar suratımıza bakmayacak gibi.
burada sonuçta ciddi bir şey tartışıyoruz, müslümanlaşmayın.
ölüm döngünün bir parçası nasık doğmadan önce korkmuyorduk bilmiyorduk aynısı olacak. kişisel menfaat konusuna gelince dediğin gibi insanız ve insan olmayı din denilen insanları yola sokmak için hatta büyük kitleleri yola sokmak ahlak kuralları altında yönetmek yerine insan olmayı deniyoruz. neyin ayıp olup olmadığını biliyoruz. içki içip azıtanlar için içki din kitaplarında yasaksa içip sapıtmamayı biliyoruz. çalıp çırpmanın haram olduğu için değil de gurursuzluk olduğu için yapmıyoruz. bir insanı öldürmeyi günah olduğu için değil bir insanlık dışı hareket olarak, bir insanın başka birine bunu yapmaması gerektiğini bildiğimiz için en azından kendi adıma konuştum ama ateist lafından hoşlanmıyorum ama inancım yok ama saygım var insanlığım var doğru insan olmak neyse nasılsa öyle yapıyorum sonunda yapsam da yapmasam da bir ceza yok korktuğum için değil dünyaya düşünebilen bir insan olarak geldiğim için.
ateistler bir şey diyemez, ölümden sonrası için bir şey vaat edemez gibi algıyla bir fikre yaklaşılmaz. pragmatist bir yan barındırmaz ateizm ve türevi düşünceler.
ölünce hiç mi oluyoruz abi? bunun karşısında bir sürü şey koyan dinler görürsün, umut pazarlarlar sana, cennet vaat ederler, seni bu acıdan kurtarmaya çalışırlar falan ama ateizm böyle bir düşünce değildir. olanı olduğu gibi anlatır. senin tatmin olman veya bir şey beklemenin gerçekçilik karşısında bir anlam ifade etmez.
ee ateistler dese, cennet var oğlum, hepiniz şunu şunu yaparsanız cennete gidersiniz, ne değişecek? hiçbir şey.
yani ateizmden bu tür açıklamalar beklemek boşuna onu diyorum, eğer bu sana acı geliyorsa bir dine yönelirsin orada cennet vaadiyle kendini avutursun. ( ama bir ateist bunu yapmaz)
