din dindarların inancı olabilir ama bizim eğlencemizdir. kuranı okuyunca birileri huşu içinde bulutlara yükselebilir ama biz okuduğumuzda koyu bir cehalet görüyoruz ve bazen de gülüyoruz.
nasıl bir tanrıya inanmanın getirdiği hareketler onu yüceltme üzerineyse ve bu normalse, ona inanmamanın getirdiği alçatma, dalga geçme de normal olmalıdır.
bu ikisi de tepkidir ve aynı şeye farklı açılardan verilir. aptallığı kutsallıkla maskeleyip değer diye sunmak saygı duyulması değil gülünüp geçilmesi gereken bir şeydir.
bazıları öyledir. sol frame de her gün dini yargılara hakaret edilince ortalık yıkılmıyor fakat biri çıkıp ateistlere laf söylese aynı sessizlik olmaz.
