bir ateist olarak kendimce geçtiğim yolları gelin sizlerle de paylaşayım. aşırı dinci bir ailenin ilk çocuğu olarak ömrüm lise yıllarımın yarısına yani 16 yaşı civarına kadar kuran kursları, cemaat yurtları, dini sohbetler, kıssadan hisseler namaz ve dualar arasında geçti. gerçekten dört dörtlük bir müslümandım 16 yaşında olmama rağmen kuranı yüzlerce kez arapçadan hatim etmiş 5 vakit namazında salih bir gençtim. bazı geceler öyle içten dua ederdim ki 8-10 yaşlarında bir çocuğun saf yüreğiyle tanrıya seslendiğimi sanar ve benim ve muhammet ümmetinin günahları için af dilerdim. ramazanda teravihten sonra caminin güzel sesli müezzininin okuduğu ilahilerin gözlerimi yaşattığı da oldu. şimdi bu zamana kadar ki yaşadıklarım büyüdüğüm çevrenin ailemin beni yetiştirme tarzı beni kendilerince eğitip kendilerine benzettikleri dönemlerdi.
bazı şeyler bana yanlış gelmeye başladığında 17-18 yaşlarındaydım, eskişehirin sayılı liselerinden birinde okumaktaydım ve bize verilen eğitim ortalamanın üzerindeydi, okulda öğrendiğim çoğu şey bize verilen dini eğitimle çelişmeye başlamıştı anneme yönelttiğim soruları annem gider dini sohbet gruplarındaki hocalara sorardı ancak hocaların verdikleri cevaplar genelde yüzeysel ve geçiştirir nitelikteydi. ben de kendimce daha fazla araştırmaya başlamıştım ancak o yıllar hala müslümandım ve tanrı incancım biraz sarsılmakla beraber kuvvetliydi. ben büyüdükçe ve aklım daha fazla çalışmaya başladıkça dini daha çok irdelemeye başladım ve herşeye körü körüne inanmaktan vazgeçip üzerinde düşünüp mantıksız gelen şeyleri hurafedir diye geçiştirmeye başladım.
daha sonra üniversiteye başladım 21 yaşındaydım ve çok fazla bir işim yoktu dedim ki şu bizi yaradanın indirdiği ve oku diye emrettiği kur-anı bir de türkçe mealini okuyayım dedim. okudum ve ateist oldum arkadaşlar. ben hiç bir yazarın hiç bir kitabında kafama bu kadar yatmayan bilimle ilimle bu kadar ters düşen bir kitap görmedim lan insanlığın sapiens türü ortaya çıktığından beri 250-300bin yıllık kısa geçmişinde öğrendiği ürettiği herşeye ters aq. açın okuyun bi ya evreni yeri göğü genişleyen uzayı yıldızları galaksileri yaratan yüce tanrı köleliği serbest kılıyor cariyeleri legalleştiriyor, hanımı ve çocukları döverek terbiye etmeyi öğütlüyor, kadınlar ve onların acizlikleriyle ilgili uzun sureler indiriyor yarattığı insanların ırklarını ayırıyor(yahudiler pis kötü arkadaşlık yapmayın diyor), görünmez alemlerden haber ve hikayeler anlatıyor ancak hiç bir bilimsel gerçeğe dokunmuyor, hiç bir mucize ve kanıt sunmuyor, öldükten sonra göğsü yeni tomurcuklanmış kadınlarla kandırıyor, cehennem ve ateşle korkutuyor, merhametli olduğundan bahsediyor ancak merhametli davranmıyor. insanlara ve peygamberlerini saçma sınavlara sokup onları ne hale düşürüp daha sonra neler ihsan ettiğinden falan bahsediyor. olum saçma sapan bir kitap la topraktan yaratmış falan sonra ben boşluğa düşüyorum daha çok okuyorum daha çok araştırıyorum bilimsel makaleler okuyorum evreni okuyorum dünyayı okuyorum hayvanları okuyorum yıldızları göktaşlarını okuyorum göktaşlarının kayan melekler olmadığını öğreniyorum okudukça içinde bulunduğum din bana yetmiyor hristiyanlığı museviliği okuyorum aynı boktan hikayeler beni tatmin etmiyor. 2 sene sonunda dinden çıkıyorum.
beyler dinden çıkmak da kolay değil lan ben size yemin ederim cehennemde sonsuza kadar yanmayı ölüp yok olmaya tercih ederim. şu sonsuz evrende 60-100 yılla sınırlı kısacık bir ömür bana yetmiyor ne zaman düşünsem içim sıkılıyor hala yok olmak ölmek istemiyorum keşke tanrı olsa diyorum ancak artık geri dönülecek noktayı aşalı çooook uzun zaman oldu bu öğrendiklerim ve hala öğrenmeye devam ettiklerim islam gibi ilkel bir dini kabul etmemi engelliyor.
işin özü bu kadar okuyup araştırdıktan düşündükten sonra dinden çıkan bir insanın kendini diğer tembel kendi dininden bir haber insanlardan daha kültürlü daha zeki görmesi çok normal birşey. çok uzun yazdım özet olarak ateistim basın eksiyi :d
edit: Başlık başa
