yarınları yokmuşçasına yaşamak, carpe diem bi diğer değişle. mantıklı bi yanı var gibi sonuçta dünyaya bir kez geliyoruz, olabildiğince tadını çıkarmalı
ateistlerin yaşama nedenleri olsa olsa güzel güzel çocuk yapıp onları yetiştirmektir. Halbuki bu bile onların elinde olan bişey değildir. Bir saniyesine bile hükmedemediğin bir dünyada ateist olacak kadar dangalak olmak gaflettir. Madem bu kadar eminsin ölümden sonra hayat olmadığına git intihar et nasılsa sorgu yok sual yok size göre ama yemez. Hatta en uzun yaşayanlar bunlardır.
varoluşun karmaşasında kendine kimlik arayan insanın uhrevi safsatalarla kendini teselli etmesi bir amaç olamaz. esas bu kargaşada bile kendi varoluşunu aramak, kendine buradan öz yaratmak yaşama çabası veya amacı olarak görülebilir. seni cennete daha iyi bir hayat bekliyorsa git cihat et allah yolunda öl şehit ol cennete git. sonuçta ateisttin böyle bir iddiası, beklentisi yok, bu dünyayı en iyi şekilde kullanıp tek şansını mutlu mesut şekilde yaşamak istiyor.
ben, bu hayatın amacını bilmiyorum, kısa zamanda da bilimin bu amacı keşfedebileceğini düşünmüyorum. bu sebeple benim yaşamdaki amacım, kendimden çok daha üstün bir insan yetiştirmek. onları, bu amacı bulabilecek veya buldurtabilecek donanımla donatmak.
bunu yapabilmek için ilk olarak kendimi eğitiyorum. bir çocuğu eğitmek, eğitimini planlamak, yapmak veya evlatlık edinmek kadar kolay değil.
ateistler bu tarz amaçlar bulacaktır hayatta, hiç bulamazsa kendini öldürür, orası da sıkıntı değil.
insanın istemsiz bir şekilde uğraştığı amacı ne derseniz, bulgulara göre gen havuzunu genişletmek, bu sayede hayatta kalmak üzerinedir. insan, varlığına şahsi olarak bakmaz, tüm insanlık olarak bakar. tek farkı, zevki için, yanlışlıkla veya isteyerek üreyebilmesidir.
kendini gerçekleştirmek ve insanlara faydalı olmaktır. tanrı fikrine inanmadığımızda, tanrı kavramıyla birlikte gelen öte dünya inanışını da reddetmiş oluruz. bu reddedişin, yaşamı anlamsız kıldığını düşünürüz. evet, ölümle tamamen biten bir yaşam gerçekten de saçma ve anlamsız gibi görünebiir ama hayatı anlamlandıracak bir çok şey var: sevgi gibi. insanlara yararlı olmak gibi. iyi bir gaye için mücadele etmek gibi... (iyinin ölçütü, herkese yararlı olması)
velhasıl, öte dünya tasavvuru hayata anlam katar ama bu kavramı yok etmiş olan bir ateist bu boşluğu başka şeylerle pekala doldurabilir.
ateistin yaşama amacı ev yapmaya benzer. şimdi zaten en geç 80 yaşında ölürüz niye ev yapıyoruz ki? bi daha o kadar para gidecek. işte böyle düşünmek lazım.
ev yaparsın çünkü ona ihtiyacın vardır ve o evi yapma amacın seni 80 sene içinde barındırmasıdır. şimdi bu evi sen boşuna mı yapmış oluyorsun?
işte yaşamak da böyle bir şeydir, dünyaya bir defa geliyoruz ve bunu olabildiğince huzurlu ve iyi şekilde geçirmeye özen gösteriyoruz. sonuçta bu büyük bir şans ve bir daha asla olmayacak.
ben böyle bakıyorum olaya.
ha dinin verdiği cennet ütopyasına inanmıyorum orası ayrı. bana göre bir cennet olması mümkünse onu da gaipten beklemek yerine dünyada yapabiliriz.
yoksa öyle sonsuz bir cennet verecekler, huri verip göbeğinden zeytin yiyebileceğiz falan biraz arap fantezisi. bunlar insanı tatmin edebilir ama tatmin olmak için bir tanrıya ihtiyacınız yoksa bunlara inanmanıza bir gerek de yoktur.
Allah inkar edenler için 'beyinsizler' diyor.
öyleyse amaç falan ne arar. o kadar kafa nerde? allah öyle söylüyor sen diyorsun ki amaç falan. mal olum bunlar.
