nelerden korktuklarını pek bilemesem de ölümden semavi din mensupları kadar korkmadıklarına eminim. kaybolup gideceğine inanıyor işte ne var. sen ateşle imtihan olabileceğinin korkusundasın.
"ot kafalı insanların asla gerçekleri göremeyecekleri ve sonsuza dek bilgisizliğin kör kuyularında dolanıp duracakları gerçeğinden" çok korkarlar ki en büyük korkuları budur haddizatında.
(bkz: ateist dinci diyaloglari)
yaratıcının, kendisinin bile kaldıramayacağı bir taş yaratacağından korkarlar mesela. (akıl fikir diliyorum buradan kendilerine)
(not: yaratıcı, her din için geçerli bir sıfat olarak kullanılmıştır.)
nicklerinin listelenip belirgin bir şekilde yazılmasından değil, bunu yapan insanın garip tavrından dolayı kazanacağı günahlardan, bu günahlar sonucu ilgili devlet makamında* cezalandırılmasından korkabilirler mesela. inanmıyorum demek hür irade sahibi insanların kelamıdır.
eğer inançlı bir insan buna saygı duymuyorsa, saygı görmeyi beklemesindir.
ateistler bu insanlara nafile saygı gösterilmesinden de korkarlar.
edit: kötülenmiş. ateistler korkmuş. ya da dinciler korkmuş. cehennemden korkmayın yavcurum gayet güzel bir yer orası. orada görüşürüz!
ateistlerin düşünceden korkuları yoktur. ve inananların tersine allahtan da korkmazlar, "yanmıyorum ulan diğer tarafta huri de istemiyorum, hepsi sizin olsun." diyen kişilerdir ve gerçeklikle yüzleşirler. her insanda olan kişisel fobileri dışında bir korkuları olduğunu da sanmıyorum.
korkuları varsa diğer insanların korkularıyla aynı tür korkulardır. dinsel açıdan ise korkmazlar. tanrı yoksa onlar karda,yok eğer varsa tanrı affedicidir; yine onlar karda.
tesadüfen içine doğduğu coğrafyanın inanç sistemini akıl süzgecinden geçirmeden alıp kabul eden, o öğreti sisteminin kutsal kitabını bir kez bile okumayan; okumadığından anlamayan; anlamadığından bilmeyen; bilmediğinden kıyaslayamayan; çelişkilerinden arınamayan ve yorumlayamayan bahtsız kişilerin gübre olduktan sonraki hayal kırıklığının büyüklüğünden korkarlar. bu kadar derin bir bilgisizlik içinde evrenin sırrını bir türlü öğrenemeyecek olmalarından dolayı gönül alemlerinde gerçekten çok büyük üzüntü bulurlar.
aynı kişilerin, türkiye'de değil de danimarka gibi hıristiyan bir ülkede ya da israil gibi yahudilerin arasında dünyaya geldiklerini hayal ettiğinde, orada da bu defa yine benzer dogmaları kabul edeceklerini, o dinin kurallarını da ailelerinin bir yükü gibi peşinen alıp kabul edebilecekleri gerçeği karşısında, ateistler mutlak susarlar.
şimdi rasgele türkiye'de doğmuş bir müslüman olarak iftarda iskender kebabını, yoğurt ve eti büyük bir iştahla yiyebilirken tesadüfen israil'de dünyaya gelseydi iskender kebabını yemeyi hayatı boyunca reddedebileceğini kabullenmeyecek olan insanların arasında bir ömür geçirmek, elbette bir ateistin korkuları arasındadır.
muhtemelen yaratan'dan korkuları olmayan ateistlerinde elbette insani korkuları vardır ama dikkatimi çeken ise ateist kişilerin herhangi bir tırsıntı durumunda Allah! diyerekten tepki vermeleri olmuştur.
Ateistlerin her insanın olduğu gibi sıradan korkuları vardir elbet.Ama bu onların ateist oldukları için korktuklarını göstermez.Ateist olmaktan korksa neden ateist olsun ki!Ateistler en cok anlaşılmamaktan korkarlar.Ateistler de; inananların da anlaşılmamaktan korktuklarını düsündükleri oluyordur diye düşünüyorum;zira ben öyle düşünüyorum!Zira anlaşılmamak veya yanlış anlaşılmak her insanın korkusudur..Ateistlerin korkuları insani korkulardır.inanç ya da inançsızlık gibi etkenlerin bu korkularla ilişkilendirilmemesini gerektiren bir durumdur.
en başta ölümden korkarlar zira koca evrende başka bir yaşamları olmayacaktır. ikide kalan iki yüzlüleri ise allah'tan korkarlar ya varsa o zaman ne halt ederiz diye...
allah a inanirken, karanliktan, bos sokaktan, cinlerden perilerden, olumden korkan biriyken ateist olduktan sonra hicbir seyden korkmamaya basladim sanirim bu teorinin tam tersi benim.
