iki yüzlü, çifte standartlı inançsızların kendini kandırması durumudur bu. yok olmayı o pis egolarına yediremedikleri gibi öteki tarafa da inanmıyorum derler ama aslında mecburlar buna.
şaka gibidir. madem ateistsin otur oturduğun yerde öyle değil mi? kabullenememek bu olsa gerek, cehennemin kor alevlerinde yanmayı. e kardeşim madem bunu göze alamayacaksın gel efendi gibi güçlünün ve doğrunun safına ne gerek var ki heyecana, atraksiyon aramaya?
ateistler cennete inanmaz cahil herif.
cennet cehennem hep hikaye.
ölünce ne olacaz diye soruyor aklı evveller.
doğmadan önce ne isen öldükten sonra da osun.
hiç.
