ateistlerin çoğu islam dinini benim diyen müslümandan daha iyi biliyor fakat uygulamak zor geliyor.
ateist gençlerin çoğu okumuş çocuklar, bunlarla tartışacağınız zaman donanımlı olmalısınız. boş
konuştuğunuz zaman sorularıyla abandone olup un çuvalı gibi dağılabilirsiniz. lakin islam dinini iyi
biliyorsanız ateistler sizi dinler. hatta ikna bile olabilir. bir müslüman yobaza laf anlatamazsınız, fakat
bir ateist insana laf anlatabilirsiniz.
ateistler açısından: insani olan ve adamın başına bela açan merak duygusunun müslümanlar tarafından görünen halidir.
bu durumu irdeleyenler açısından: ergenlerde görülen herkes beni izliyor, herkesin gözü benim üstümde psikolojisinin aynısı olan bu durumdur. inandığı değerlere başkalarının neden inanmadığını düşünen ergen aslında o başkalarının da bunu yapmak istediğini düşünür ama yapamayışına anlam veremez. ergenli dönemi aşılıp kan tekrar beyne gitmeye başladığındabaşka kaygılar başlar. iş-eş-aş falan işte.
şakirtlerin kendi başlarına uydurduğu sonra da bu uydurdukları şeye kendilerini kaptırıp, bunu düşünerek mutlu oldukları şeydir.
Ateistler bütün dinlere meraklıdır. Çünkü sorgulamak isterler. Bu çok iyi bir şeydir.
Belkide bir müslümandan daha çok ilgilenirler islamla. Inanmak kolaya kaçmaktır.
Adam gitmiş arapça yazı okuyo, anlamını bilmiyor. Ateislerin farkı burda devreye giriyor işte.
aksi bir durumun olması garip olurdu zaten. şöyle ki; bilmediğin, hakkında yeterli bilginin ve fikrinin olmadığı bir şeyi nasıl reddebilirsin ki? ateist dediğin adamlar islam olsun veya diğer dinler olsun, ben bunları okuyup araştırıp çürüteceğim diye yola çıkmıyorlardır emin ol, adam içindeki eksikliği tamamlamak için araştırıp, okuyor zaten, amacı inanmamak değil tam tersine inanacak birşeyler bulabilmek. ama dinler adına, tanrı adına okudukları, öğrendikleri kafasında mantık ile başdaşmıyor ve bu noktada ateist oluyor.
evet meraklıyım. belki inanırım diye kuranın bütün mucizelerini okurum izlerim. belki aklımdaki sorulara çözüm bulurum diye okuyorum ama beynim inanmama izin vermiyor. sonra dua ediyorum Allah'a diyorum beni doğru yoluna götür. eğer kuran gerçekten senin gönderdiğin bir kitapsa bana doğru yola gitmeyi nasip et. ama aksine her gün inanmamam için daha çok sebep çıkıyor. zaten bu özgürlük hissini seviyorum iyi oldu.
birçok sebebi olabilir. bunlardan bir tanesi; inanca en çok yakınlaştıkları noktadır islam. en mantıklı olanıdır inançlar içinde. ateistlerde genel olarak zeki insanlardan çıkar, herşeyi akıllarıyla çözmeye çalışırlar. teslimiyet ve kibir onları hem yakın tutar islama, hem de uzak.
bazılarında da savunma mekanizmasını geliştirmek içindir . islami bilgileri bir çok müslümandan fazladır. provakasyon amaçlı kullananlar düşmanı düşman kurşunuyla vurmaya çalışırlar. bir şey söylersin seni ayetle çürütmeye çalışır. gariptir bu da inanmadığın bir şeyle inandırmaya çalışmak.
bazıları da gerçekten inanmak ister dener, sürekli okur, boğulur çünkü yokluktan kurtuluş arar. yokluğunun ispatı olmadığını bilir çünkü ama içten içe de zorda gelir teslimiyet. bu süreçte de çıkış yolu aramaya çalıştığı için gene merağı devam eder islamiyete.
korkularındandır. islam'ın doğru olmadığını kendilerine ıspatlamak için ararlar. hayatın amacını kendileri de bilmezler ama yeter ki o oruç tutulan, namaz kılınan islam olmasın.
iki kuruşluk adamlarla tartışmaya hiç girmeden, daha kendi inandıkları dini bilmediklerini gösterebilmek için edinilmiş meraktır. ayrıca türkiye'de yaşıyoruz, ailesinden bu bilgileri edinmeyen kaç kişi var merak ediyorum doğrusu.
inanmıyorlar, ama buna rağmen işleri güçleri inanmadıkları din, garip yani,
sanırım kendilerine telkin etmeleri gereken bir şey var, ve o yüzden, kendi ruh sağlıklarını korumak için bunu yapmak zorundalar,
yoksa insan allahı inkar edip nasıl yaşamaya devam edebilir ki?
