bunu belirtmekten çok, "memleket nire" tarzında ki merak sorusunun "sen inanmıyor musun"a dönüşmesiyle ortaya çıkan durumdur. yoksa, hiç bir ateistten "bak önce şunu söyliim ki ben atesitim" cümlesi pek duyulmaz.
ha, eğer konu cinsi münasebette sınırlarını zorlamakta olan bir müminse, karşı tarafın "bak bana bişey olmaz, diim sana" manasına gelecek açıklamadır.
(bkz: arkadan cinsel ilişkiye giren dinden çıkar)
sorgulanmamak için, kötü kötü bakışlara maruz kalmamak için ateist olmasa da kendine göre dini yorumlamış yaşamış birinin ihtiyacı da olabilir. örneklendirmek gerekir, yakın bir arkadasım var inanır ancak oruç tutmaz ,namaz kılmaz , fiziksel dinin gereklerini inandığı halde yerine getirmez. ama kendine göre vardır kuralları, kara para aklamaz mesela. neyse ramazan günü çay içerken, biri sormuş neden oruç tutmuyorsun diye, * soruyu mantıksız bulduğu için ateistim ben demiş, karsıdan tık yok. yine bi cuma çıkışı biri gelip benim yanımda sen ne biçim adamsın cumaya gelmiyorsun dedi ki, ateistim ben cevabına karşı amca bişey demeden döndü gitti, arkasına bakmadan. valla tebrik ettim müdahaleye en iyi çözüm.
inanmadığını belirtme ihtiyacı olan bir ateist: a
kankası bir teist: b
a: nasılsın abi?
b: allah'a şükür. sen?
a: iyidir. bugün maçı alıyo muyuz?
b: inşallah, inşallah.
a: benim sana söylemek istediğim bir şey var abi.
b: allah allah, neymiş merak ettim.
a: ben inanmıyorum.
b: hay allah, neye inanmıyorsun?
...
a: abi ben bu hakemlerle ligin biteceğine inanmıyorum. onu belirteyim dedim.
b: bu belirtme ihtiyacını da ben fark etmiştim zaten, geldiğinden beri ıkınıyodun.
a: belirtmek iyidir, candır abi.
b: amin.
ve güneş batarken çorbalarını yudumlayan iki dost, adeta yaprakların...lan!
onlar için nefes almak, sıçmak yada yellenmek kadar doğaldır. heleki müslüman yada inanan bir ortamda yaşıyorlarsa kimse bir s.kine sallamadığı için daralırlar, bunalırlar belirtme ihtiyacı duyarlar. bir s.ke sallanmak isterler.
ateistlerin dışındakilerin "inanmadıklarını belirtme ihtiyacı" zannettiği, oysa ortadaki yalanı kabullenememe durumunun dışa vurumundan başka bir anlam taşımayan ihtiyaçtır. yanlış bir durumu belirtme ihtiyacı insan olmanın gerekliliklerindendir.
