tanıştığım (aklı başında olanlar) ateistlerin tanıştığı insanlarla uzun süre din konuşmaması ve hiç bi zaman bu konuyu kendilerinin açmamaları durumudur. ha bu benim gözlemim, herkesin başka tecrübeleri olabilir.
aksine ateistler din konusu açılsada neden inanmadığımı açıklasam müslüman kişisine cevaplayamayacağı manevi sorular sorsam diye beklerler.
kendilerini bu konuda çok şey biliyor zannederler ve ispatlamak için her fırsatı değerlendirmek isterler.
inanmadıkları bir şeyi mevzu bahis etseler idi asıl o zaman akıllarından şüphe ederdim ki ikide bir inançlı insanlara ve inançlarına saldıran ateistleri akılsız bulmam bu yüzdendir.
yoksa herkes vicdanı ile başbaşa ve hürdür.
söylediği herşeye haaşaaa çarpılcan dindem çıkarıcan tövbe de diyecek insanların arasında yaşıyordur. herşeyi peşinen kabullenmiş insanların arasında yaşadığı için çabalarlar. yoksa senin kuru götün için değildir canım kardeşim.
genelde çevrelerinden alacakları olumsuz tepkilerden çekinmelerindendir. ama tanrıya inanan biriyle tartışmaya girmemek için de sessiz kalmaları mümkündür. bir başka açıdan bakacak olursak ateist adam genelde kuranı da incili de tevratı da bilir. ama tanrıya inandığını söyleyen adam kendi kitabını dahi bilmez. durum böyle olunca ateist adamboş bir tartışma konusu yaratmamak için din konusunda konuşmayı pek yeğlemezler.
yolda kör görseniz önünde derin bir çukur var (gay kuyusu mübarek) aman bana ne canım düşerse düşsün diyemeyeceğimiz için cihad etmek zorundadır müslümanlar . bu yüzden onlar sorumluluk almaktan korktukları için konuyu açmak istmezler müslümanlar sabırlı olup emr i bil maruf nehy i anil munker yapmak zorundadırlar ..
