Tüm ateistlerinaslında ibadet ve sorumluluklardan kaçmak için, günah olduğu söylenenleri rahatça yapabilmek için bu yolu seçtiği gerçeğidir. Işin aslı eğer ki inanarak ölürse eninde sonunda en günahkar müslümanın bile cennete gideceğini bilmedikleri için çoğu bu durumdalar. Çoğuna 1 saat konuşarak fikrini değiştirtebileceğim, yanlış bilinenlerin doğrusunu gösterebileceğim ve hepsinin kafasındaki yanlışları düzeltip gerçeğe ulaştırabileceğim gerçeği bu yüzdendir.
bence hiç şüphe etmeden en yakın zamanda inanmaya başlasalar iyi olur. ama ebedi cehennemde yanmağı göze alıyorlarsa, inkar etmeye devam etsinler napalım, uyarmadı demeyin.
Hiçbiri gerçekten inançlı ve bilgilib ir müslümanla tartışmayı göze alamaz, bilgili birini karşılarında gördükleri anda koşarak uzaklaşır, en yakın yobaza veya cahile gidip kendilerini bilgili gösterir egolarını tatmin ederler.
Ateizm: tanrı tanımazlık, demekse. ve başlığa baktığımızda "ateistlerin aslında inandığı gerçeği" görünüyor ise, bir kavram kargaşası içindeyiz demektir.
tanım: absürd tespit. ama kısmen de haklı. ateizmi bir moda olarak görmek saçmadır ama dini ve toplumsal baskı ile birlikte din içindeki çelişkiler insanı ateizme iter. aslında inanmalarından kasıt, inançlı bir toplumda iseler -bu müslüman olabilir, hristiyan, yahudi veya politeist/çok tanrılı bir toplum olabilir- doğuştan ve toplumdan gelen bazı öğretiler çocuklukta kodlanmasına yol açabilir ve anlatmak istediğini de anlatamaz, hissettiğini cezalandırılma korkusuyla söyleyemez.
kişi dini de, dinsizliği de sorgulayarak öğrenir. kafasında ve yüreğinde oturtmadığı bir şey için ne kadar "sen inançlısın, sen müslümansın" derseniz diyin, olmaz. hele hele öncelikle ahlaki değerler verilmezse dini alışkanlıklar verilse de boştur. selamünaleyküm diyen hırsızlar, elhamdülillah diyen gaspçılar, ehlinamaz sübyancılar, karısını dövüp camiye gidenler varsa orada inançtan, imandan da söz etmek abestir ve hep bu temel eksikliğindendir.
