tam olarak inançsız değilim ama nedense ateistlerin safını tutasım geliyor. mazoşistliğin dayanılmaz hazzını tadamıyorlar evet ama allah'ın vermiş olduğu beyni kullanmanın hazzını yaşıyorlar, kendini bu sıcakta aç susuz bırakmamanın.
adaletin er yada geç yerini bulacağını düşünme duygusu,
ölümden sonra yaşama duygusu,
ölen sevdiklerini bir daha görebilme duygusu,
ne günah işlerse işlesin müslüman olacağı için sonunda sonsuz cennete varacağını bilme duygusu
zor anlarda daha büyük birine sığınma duygusu...
ancak bunlar yalnızca ona inanmak için insanların kendilerine söyledikleri bahanelerdir,
hiçbiri dini gerçek yapmaz.
dert etmeyin efenim, çocukken bunların hepsini tattırdılar.
evet her çocuk gözlerini hayata açar açmaz dini dayıyorlar. siz hiç ateist çocuk gördünüz mü lanet olsun.
