Ölüm hakkında konuşmaya çalıştığımda hep konuyu değiştirmeye çalışan ateist arkadaşlarım var. Niyeyse ölüm hakkında konuşmayı pek sevmiyorlar. Ölümü düşününce kafaları karışıyor sanırsam.
Buna büyük manevi anlamlar yüklemeye ne gerek var? Koskoca Evrende herhangi bir karbon döngüsünden birisisin.
Doğdun, yaşadın, e bir zahmet de ölüver. Normal bir şey.
insan ve diğer canlılar var oldukları zamandan beri ölüyor. Eğer ölüme dair ihtiyacımız olan bir düşünce, bir bilgi olsaydı şu anki tekniğimiz ile çoktan bunu kavramış olurduk. Şüphesiz bireysel olarak deneyimleyerek öğreneceğiz ölümü ve ne olduğunu...
Çünkü ölüm sonrasına ilişkin bilimsel hiç bir şey yok. O yüzden dinler/metafizik çöreklenmiş bu konuya. insanları sömürüyorlar...
Yani bilimin açıklayamadığı şeylere çok fazla kafayı takmayın. Ölüp ne olduğunu Deneyimleyeceğiz işte.
Belki bizi o tarafta sürpriz bir "jübile partisi" bekliyor. Açıkçası bu kadar dertli bir hayattan sonra bu jesti beklemiyor değilim.
Bir kaç sene öncesinde ki düşünceme göre sonsuz karanlığı düşünmeye çalışırdım. Ölünce ne olacağım diye. Yokluğu kavramaya çalışırdım. Tabi ki kavrayamadım. Sonralarında sonsuz boşluğu düşündüm yani uzayı. Evrenin var olma sebebi nedir diye kafa patlattım sonra. Düşündükçe anlamsızlığa sürdüm kendimi. Sonra dünyamızı düşündüm. Canlıları düşündüm ve o canlılara eziyetler yapan canileri. Savaşlar, hırsızlıklar, açlıktan ölen çocuklar, savaş ortasında kalmış bebekler... Bunları yapanların bunlar yanına kalmamalı diye düşündüm. Belki basit olanı düşündüm ama hala görüşteyim.
hepsi 3,5 atıyor. içlerinde hep bir şüphe "ya varsa" diye. görecek gününü öldükten sonra tasası bize düşmesin şimdi.
hem ben şunu kumar oynamak olarak görmüyorum, kesinlikle akıllı bir insanın yapacağı seçim inanmak.
varsa, inandıysan, kralsın.
yoksa, inandıysan, no winner no loser
yoksa, inanmadıysan, ne kadar kız sikmiş ol gene toprak oldun
varsa, inanmadıysan, yarrraaklara yan bastın canım, geçmiş olsun diyeceğim ama geçmeyecek.
Ateist değilim fakat düşüncelerini biliyorum. Aslında ölüm hakkındaki düşünceleri herkesle aynı. Sadece ölümden sonraki hayata inanmıyorlar. Yani ruhani boyuta karşı çıkıyorlar. Dahası karşı çıkıyorlar demek de yanlış olur , o kısımla ilgilenmiyorlar demek daha doğru. Peki öldükten sonra ne olacaklarını düşünüyorlar ?
Bu sorunun cevabı son derece basit ; bir çiçek , böcek , bakteri ya da başka bir sey. Yani var olan bedensel enerjilerinin doğaya yayılacağına ve bu enerjinin doğada herhangi bir şekilde devam edeceğini söylüyorlar ki yanlışta değil.
Öncelikle şunu sormak istiyorum:
din nedir ve neden ortaya çıkmıştır?
Din insanın açıklayamadığı bir olayı, ölüm korkusunu, daha iyi bir hayat yaşamak istemesini (cennette) erdemli ve barış içinde yaşama isteği gibi sorunları noktalamak için oluşturduğu bir inanç sistemidir ve zamanında bu fikri ortaya koyanlara muhalefet olunmaması için pek çok şey yapılmıştır. Örneğin ölüm korkusu için öteki dünya fikrini,adalet için cennet ve cehennemi toplumsal huzur ve refah için tanrı korkusunu.
Şimdi eğer din olmasaydı neler olurdu tanrı ölüm sonrası hayat cennet ve Cehennem olmasaydı insanlar her hangi bir ceza almayacaktı bunun için bir düzensiklik oluşurdu devlet gibi bir kuruluş da olmazdı haliyle hakkımızıda koruyamazdık. Bunların önüne geçmek için zamanında birisi bu fikri yaratmıştır ve sorgulanmamak için bağzı doğma fikirler ortaya koymuş örneğin tanrı hakkında düşünülemez o akılda tasavvur edilemez onu düşünmek(her hangi bir şekil olarak veya zatı hakkında) caiz değildir. Dahası dinin sorgulanmaması gerektiğini ve başka dinlerin araştırılmaması öğretilmiştir bizlere. ama allah bize okumayı araştırmayı emreder. Bu bir uyuşmazlıktır islam dini diğer dinleri değiştirilmiş görür. Peki size son olarak şu soruyu sorucam:kuranda allah pek çok kere insanları sevdiğini söyler onlara karşı ana babadan daha yakın olduğunu belirtir peki insanları bu kadar seven biri neden birden fazla din ortaya koyar dinciler bu soruya diğer dinler değiştirildi saptırıldı diyecek. Peki ya islam neden değişmedi çünkü allah bu dini korudu diyecekler peki bildiğimize göre ilk ibrahimi din musevilik peki bu dini neden korumadı? daha sonra hristiyanlığı? Ama bu yüzden insanlar ayrılığa düştü 5 milyar kişi gayrı müslim bunların hepsi yanacak mı? Eee hani anadan babadan daha çok seviyordu bizi? ilk başta museviliği koruyup insanların ayrılıklarını önleyebilirdi. Peki o zaman amerika kıtasında yada coğrafi keşiflerden önce pek çok keşfedilmemiş daha doğrusu islamla tanışmamış topluluklar yanıcakmı ee oraya islam gitmedi haberleri yok suçları ne? Dediğim gibi din bir aldatmacadır bilinmezlileri ortadan kaldırmak için oluşmuştur.
bu kadar dert etmeyin amk. zamanı geldiğinde öğreneceksiniz zaten. önünüze bakın hayatınızı yaşayın. ne yapacaksınız ateistlerin ölüm hakkında ki düşünceleriyle. öğrenince ölmeyecekmisin sanki. gidin kafanızı yararlı bir şeyler yapmak için yorun. faydasız felsefelerden uzak durun. hayatınızı kendi kendinize çekilmez yapmayın.
sonuçta doğarken bize sormadılar, ölüyorken de sormayacaklar.
doğum öncesi ve ölüm sonrası hepsi aynı.
tahminlerime göre reenkarne olup başka bir bedende geri geleceğiz.
karma sistemi en makulü. iyi bir insan güzel hayat yaşarken kötü olan belki de bir sinek olarak geri gelecektir.
biz zaten bence kötü insallarmışız ki tayyipland dönemine denk geldik. bundan kötü bir cehennem olamaz.
Bu soruları soran çok kişi var. inanmıyorsan cehenneme seni adam öldürmekten hırsızlık yapmaktan alıkoyan ne. Şimdi bu soruları soranlar sırf cehennemden ve Allah'tan korktuğunuz için adam öldürmüyorsanız annenizi dövmüyorsanız aşağılıksınız ve vicdansızsınız.
çeşitliliğe sahip düşüncelerdir. teşekkürler arkadaşlar. ölümün beni neden korkutmaması gerektiğini anladım. Sanırım bir ateist için yapılacak en iyi şey arada gelen sorgulama dönemleri dışında anı yaşamaktır.
fakat bu hayatın anlamsız oluşu hala benim içime karamsarlık akıtıyor. yani bana göre mutlak yok oluş karşısında bu hayattaki bütün eylemlerimiz anlamsız kalıyor. Zaten anlamsız olması gerektiğini biliyorum. Fakat hayatı yaşanmayacak kadar anlamsız kılan bir durumdan bahsediyorum ben. Üzüntüler, intihar, cinayet, sevgi, aşk, şan şöhret, mal, mülk ve insani olan ne varsa... ve bu durum insanı bir yol ayrımına sokuyor. Ya dünyadaki hayatına son verip hayvanlardan farklı olarak bilincinin sana verdiği seçim yapabilme yetisiyle yaşamamayı seçersin, ya da madem öldükten sonra cennete gidemeyeceğim, o halde dünyada cenneti yaratayım dersin ve öldükten sonra her şeyin sonsuza kadar yok olacağını bilmenin verdiği rahatlıkla haz ve menfaat odaklı bir yaşam sürersin.
Anlamadığım nokta şu, örneğin sadist bir ateist olsun. Bu adam insanlara işkence yapmaktan hoşlanıyor olsun. ve ateist olduğu için iki hiçlik arasında tesadüfen bir yaşam sürdüğünün farkında. işkence ettiği insanların da acılarının tamamen beyinlerindeki kimyasalların ürünü olduğunu (yani maddesel olduğunu) biliyor. Soruyorum: bu adam kurbanlarının çektikleri acıların sonsuz yokluk karşısında hiçbir anlam taşımayacağını düşünemez mi? ve bu yüZden ahlak kavramına tabii olmadığını fark edip tamamen kişisel menfaat odaklı, vicdan ve empati duygusundan yoksun bir hayat sürmesi gerekmez mi? işte ben bunu anlamıyorum. Ateistlerin evrensel ahlak yasası dediği şeyi yani.
Ayrıca platon'un devlet isimli eserinde sokrates'e yöneltilen bir sorudan bahsedeyim. eğri ve doğru hakkında bir tartışma geçer. Glaukon eğri(kötü) adamın hayatının doğru(iyi-ahlaklı) adamdan daha iyi olduğunu söyler. Ve sokratesten doğruluğun kendi başına kendisi için övmesini ister. yani soru şu: yaptığı eylemler yüzünden hiç ceza almayacak ve öldükten sonra mutlak sona kavuşacak bir kimse için, iyi insan olmanın sebebi nedir. iyi insan olmanın kendi kendine yetebilmesini sağlayan özü nedir?
ateistim kendimi bildim bileli hep sorguladım herşeyi. ölümde bunlardan biri. iyi ve kötü yanları var tabiki. sonsuza kadar yaşamak istemezdim. kısa bir hayatta yaşamak istemem. daha doğrusu dolu bir hayat yaşamadan ölmek istemezdim. dolu bir hayattan kastım hayallerimi gerçekleştirebildiğim bir yaşam, az çok tahmin edebiliyorsunuzdur. mutluluk, macera, adrenalin, dostluk, farklı kültürler görmek vs kısacası hayata doymak. bunları gerçekleştirince huzur içinde gözlerimi kapatabilirim dünyaya. ve son zamanlarda agnostik düşünceler var aklımda tanrı olabilir belki de diye düşünüyorum ama islam hristiyanlık vs gibi dinlere inanmam olasılıklarım arasında yok.
