anayasamızdaki "sosyal devlet" ilkesinin bir gereğidir.
insan fıtratındaki inanma gereksinimine karşı bir baş kaldırış olan bu psikolojik bozukluğun, devletimizin gerekli rehabilite altyapısını oluşturulmasıyla tedavi edilmesi toplum vicdanının tatmini konusunda bir zorunluluktur. çünkü onlar da bizim evladımız, göz göre göre helak olmalarına sessiz mi kalıcaz, doğrusu bizim devlet geleneğimizde ayağı kırılan leylekler için bile tedavi merkezleri varken böyle bir sorunu çözmede devletimizin soğuk durması beni ziyadesiyle tessür ediyor...
şu toplumun ekonomisini döndürenlerin, nitelikli iş gücünü oluşturan bireylerin, yüksek oranda laiklerden ve dogmadan arınmış kişilerin oluşturduğu gerçeğini bir kenara koyarsak, denilecek tek şey,
