örneğin; gel bir konuşalım adam gibi. sen bana seni anlat, ben sana beni. bir kere olsun denemeye değmez mi? * belki sen haklısın, o halde beni uyandırırsın. ya da tam tersi. ancak neden düzgünce adam akıllı, sinirlenmeden ve küçümsemeden konuşamıyoruz? inanmazsak inanmayız. en azından birbirimizi dinlesek? bu olgunluğu gösteremez miyiz?
