korkutuyor, ama bu korku bizi sadece bir şeylere inanmaya itmiyor. ben korktuğum için bir şey var olmaz, cennete ihtiyaç duyduğum veya sonsuz olmak istediğim için de, bunları istemem bunları var yapmaz.
Bir insanın "tüm bu evren benim için yaratılmış" bir ineğin "tüm otlar benim için yaratılmış" demesi kadar saçmadır.7
edit: Maddi olarak evrenin "bilinen" büyüklüğüne göre bir hiç olan insanların, benim için yaratıldı diyecek kadar büyük bir egoya sahip olması ne kadar ironik.
--spoiler--
ölüm gibi bir gerçek sizi korkutmuyor mu?
--spoiler--
hayır! ölüm korkusu bir paranoyadır, hezeyandır. hiçbir anlamı yoktur gerçekte. (tehlikeler karşısında oluşan içgüdüsel korkudan, sakınmadan bahsetmiyorum burada, belirtmek isterim.)
Ölümün olduğu gerçeği, ateistleri tam tersine hayatın biricik ve kıymetli olduğu gerçeğini anlamalarına ve daha iyi bir hayatı yaşamaya ve başkalarına da yaşatmaya sevkeder. o yüzden ateistler dindarlardan her zaman daha iyi ve daha faydalı insanlardır.
--spoiler--
ölüm gibi bir gerçek sizi korkutmuyor mu?
--spoiler--
evet korkutuyor. ölüm bizim için bir yokoluş hiç yaşamamış gibi yitip gitmek manasına geliyor ki sonsuza kadar cehennemde yanmayı yok olmaya tercih ederim. bu düşüncem de insanların ahiret inancının neden bu kadar sarsılmaz olduğunu gösterir nitelikte. evet ölümden korkuyorum ve ölmek istemiyorum ancak bu ne bir gün öleceğim gerçeğini değiştirir ne de tanrının varlığını ispatlar.
ahiret yok diyorsun. zalimin zulmü yanınamı kalacak. mazlumun hakkını kim alacak. diri diri gömülen kız çocuklarının hesabı ne olacak. firavun'lar nemrut'lar hesap vermeden mi yırtacak.
