ilkel kökenleri aslında ateistlerden öncedir. dindarların temelde dinsizlere karşı öfkesinin çok eskilere gittiğini görürüz. buradaki nefrette korkunun da etkisi vardır. aslında dinsizlik tanımı bizim bildiğimiz anlamda eski dönemde yoktur. kısmi materyalist düşünceler bile yunana kadar gitse de bu insanlık tarihi için pek de eski değildir.
aslında dinsizlerin korkulan bir şey olması kutsal tanımamasından daha ziyade eskide olan ruh inancına dayanır. dinsizlerin kötü ruhlarla etkileşime girip dindarlara zarar vereceği korkusu daha sonraları büyüyle dini karşı karşıya getirecek ve büyü sadece kısmi din adamlarına serbest olup daha sonrasında tamamen dini çevrelerde yasaklanacaktır.
ayrıca dinsizliğin her türlü kötülüğün anahtarı olduğu fikri bugün bile muhafazakar toplumlarda hakimdir. muhafazakar toplumların nefret eğilimlerine bakarsak istinasız birincil derecede dinsizler, ikincisi eşcinseller üçüncüsü kadınlar görülür.
bunun nedeni de eski insanların var olan bütün kötü şeyleri dinsizlerin büyüsüne bağlamış olmasıdır, hatta öylesine yaygınlaşmış ki bu anlayış ortaçağda bile egizatörler kadınları büyü yapıyor diye diri diri yakmıştır.
yani demem o ki, dinsizlere duyulan öfkenin bu denli kati olmasının nedeni maalesef muğlak aklın açıklayış biçiminde yatar.
Ateistlere öfke duyulmaz. Sadece acınır çünkü onlar cehennem ateşinde yanacaktır ve inananlar cennete yaşayacaktır yine de içi rahat etmeyen müslüman ateiste acır ve onun yanmaması için çırpınır o bunu kabul etmeyince müslüman öfkelenir. Durum bu.
haklı öfkedir. bu insanlar toplumun huzurunu, kaidelerini bozarlar. kur'an bize bu bozgunculara karşı kesinlikle müsamahakar davranmamamız gerektiğini söylüyor. benim hiç ateist arkadaşım yok, eskiden oldu ama onlarında hak yola döndüğünü gördük neyseki...
hristiyan, musevi olsa bile saygım olur ona ama ateist olunca... olmuyor.
biri gelir insan demeye bin şahit der. biri gelir orospu çocuğu der.
insanlıktan çıkan kim acaba? ben senin kutsalına hakaret etmiyorken sen nasıl bunu bu şekilde genelleyebiliyorsun?
tanrın senin için kutsalsa, annem de benim için kutsal. hem de bu dünyadaki her şeyden daha kutsal. sen kim oluyorsun da benim anneme bu lafı söyleme hakkını kendinde buluyorsun?
sırf evladı seninle aynı fikirde olmadığı için bir anaya böyle hakaret edebiliyorsunuz ya, yazıklar olsun. allah'a inanmışsınız ama anneler hakkında bir şey öğrenememişsiniz anlaşılan. bir de inançlı geçinirsiniz ya. insanlığınızdan utanın.
sözlükteki sebebi sözlükteki pek çok entry'de rastlanan (bkz: islam'a saldırmanın dayanılmaz hafifliği) olmakla birlikte tehlikeli potansiyel barındıran bir durumdur. çünkü:
1) kişilerin inanma hakkı olduğu gibi inanmama hakkı da vardır. hakarete vardırmadığı sürece inanmama sebeplerini ve konu ile ilgili düşüncelerini insanlarla paylaşabilir.
2) sözlükte de örnekleri çok görüldüğü üzere türkiye'de öfke, tahrik vs bahanelerle artık her türlü vahşet alenen savunulur ve uygulanır hale gelmiştir. o nedenle öfkeden ve şiddet körüklemekten kaçınıp fikrini ve karşı fikrini sözle, akılla, mantıkla savunmaya yönelmek gereklidir.
islam'a karşı yorumlar yazan ateist yorumculara da insanların hassas değerlerine hakaret etmemek gerektiği ve görüş belirtme ile hakaret etme arasındaki sınırın önemi hatırlatması yapmakta fayda görülerek entry'e son verilebilir.
inandığı dini, açıkça tanrısından it gibi korkmak olan bireyin diğer bazı başka şeylerden de otomatik olarak korkması sonucu ortaya çıkan duygu selinin adıdır.
hristiyanlık hinduizm hatta zeusun bu coğrafyadaki ateist ile alıp veremediği olmadığı için de doğal olarak ateist bir şey söyleyecekse en yakınından başlar. ben inandıkları, yaşamı ve yaşam tarzına saldırı olmadığı sürece, tehdit altında hissetmediği sürece, ya da basitçe ışıkevinden çıkıp internet kullanmaya başlayan mürşitlerden önce bu konuda konuşan ateist pek görmemiştim. gören olduğunu da hiç sanmıyorum.
