ateislerin allah cc'ye mi yoksa tanrıya mı inanmadıkları meselesinde bir müslümanın kafasında canlanan sorundur. ateistler tanrı yüzünden mi yoksa allah cc yüzünden mi ateistirler meselesinin özüdür.
çok ciddi olmayan sorunsal.keşke tanrı olsa tüm bu olumsuzluklara bir dur dese örneğin hiroşimaya atılan atom bombasını durdursa bizde cehennemde yanalım sorun değil.
kendilerini tanrılaştırdıklarından. kötü olay mı oldu? eğer ben olsam öyle olmasına izin vermezdim? ahlaklı olmayı mı dayattı? eğer ben olsam şu konuları esnetirdim. kitap mı gönderdi? eğer ben olsam daha güzelini yazardım. her biri tanrıymış gibi dolanıyor ortada.
zaten allah ile empati kurabilecek akıl seviyesinde olsaydık biz ona allah olarak tapmazdık. allah kendisini yarı insan gibi bile tanıtsaydı bunca insan bu kadar mantıksız değil ki inansındı. hani bana ne sorunsal olsun ki diyemiyorum sürekli din aleyhine yazıp isteyen istediğine inanır ikiyüzlülüğüne karşı yazıyorum. yoksa gerçekten dinle derdi olmayan ateist arkadaşım sen bana sorunsal değilsin. benim inancımı sorunsal haline getiren benim sorunsalım.
varlığın sırrını çekirdeğe gizleyen yüce rabbimin, bazı fatal error hadiseler konusunda da yaratımda bulunması, ajdar, esra-ceyda kardeşler gibi sistem hatalarının da tanrı mamülü olması sonucu yaşanan hayal kırıklığı bu soruya cevap olabilir.
Yetiştiği - yetiştirildiği aile ve çevresi inanç noktasında zayıf insanlardır olabilir Ya da tam tersi, aşırı dindar muhafazakâr gibi gözüken buna rağmen, din hakkında çok az şey bildiği halde çocuğuna küçük yaştan ibadetlerini yerine getirmesi anlamında bilinçsizce, ciddi baskı ve şiddet uygulamışlardır. Birey ileriki yaşlarda da kısmi anlamda özgürlüğünü elde etmeye başladığında iç dünyasında, din ve inanç olgusuna karşı ciddi anlamda sorgulamalar yaşamaya başlar. Zaten geçmişinde iyi bir dini eğitim alma şansı olmadığından aksi düşünce ve akımlara karşı daha bir meraklı ve savunmasızdır. Bu dönemlerde arkadaş, üniversite ortamı, okuduğu, ilgi duyduğu kitaplar zamanla kişinin zaten sağlam temeller üstüne oturmamış olan inancını yitirmesine ve maalesef ateist olmasına neden olabilir.
Benim Tanımış olduğum ve ateistim diyen birçok kişiyle bu konuyu ciddi bir şekilde tartıştığımda yani düşüncelerini dinlediğimde, kişinin iç dünyasında hala küçükte olsa sönmemiş bir inanç şeklinin olduğunu görmüşümdür. Genelde böyledir ve ilginçtir ki Konuştuktan sonra birçoğu, ben aslında Allah'ın var olduğuna inanırım da çözemediğim bazı şeyler var veya Allah'ın koyduğu kurallar bana biraz tuhaf geliyor bu yüzden inanmıyorum gibi sadece bilgisizliğe ve önyargıya dayanan sebepler görüyorum. Ateist denen birçok kişinin büyük bir kısmı söyledikleri farklı olsa da Allah'ın varlığına inanan kişiler, sadece kabullenmek konusunda sıkıntılar yaşıyorlar. bir kısmıda gerçek ateisttir, belirli bir zamandan sonra ne kadar imani hakikatleri ve ispatları anlatsanda gerçekten de inanmaz.
