tanrı bize akıl vermiştir. bu akılla üstün düşünme yeteneği var olmuştur. ve biraz düşününce ateistlik her açıdan en mantıklısıdır. yani ateistler masumdur. *
(bkz: dinler korku yüzünden vardır.)
"...Şüphe etmek düşünmektir.
Düşünmekse var olmaktır.
Öyleyse var olduğum şüphesizdir..." (bkz: Rene Descartes)
Bu dizelerden yola çıkarak "şüphe etmek düşünmek" ise Allah'ın varlığı konusunda şüphe etmek düşünmeye ilk adımı atmaktır. Ancak din bize Allah'ı sorgulamayı yasaklar. Bu yüzden ateistlerin büyük bir çoğunluğu Allah'ı düşünerek "yok" addeder. Düşünen bir insan her zaman için düşünmeyenden masumdur. Bu yüzden doğru olabilecek bir önermedir. Unutmamak gerekirki bu dahil bütün genellemeler tehlikelidir. (bkz: Nietzsche)
istiklal mahkemeleri başlığında insanın kanını donduran, kendi yaşam tarzını garantiye almak için başkalarınınkinin bastırılması gerektiğini savunan, insanların sırf rejime muhalif olduğu için öldürülmesi gerektiğini düşünen insanların humanizmden insani değerlerden bahsetmesi oldukça gariptir.
savaşlar din eksenlidir. din olmasa ne savaş ne cahillik ne de açlık olurdu. dünya tertemiz olurdu. ateistler pir u pak insanlardır. bu vurgu üzerinden geliştirilen din eleştirileri genelde aynı istikamete gider. fakat inançlı insan kendisinde ve çevresinde dindarlığın nasıl etki yarattığını bildiğinden ateismin en zayıf argümanını sanırım bu konu oluşturur. ''din insanı vahşileştirir'' argümanı inancı yaşayan veya bunu yaşayanı gören insan için geçersizdir.
