din bir inanç-iman meselesi değildir.
zaten dinlerin derdi inanmayanlar değildir. hangi isimle yaratıcıyı anıyorsanız ve neye inanıyorsanız yaratıcınız siz inanmıyor diye din yollamışmıştır.
bunu ben demiyorum, allah diyor. derdi olan allah'a "ne biçim din yolluyorsun" diye konuyu anlatsın...
inanmayan yaşayamaz diye bir şey mi var. vicdansız ve kötü bir insan nasıl yaşıyor. inanmıyordur ama ahlaki değerleri vardır, kendini geliştirmeyi seviyordur. hem inanmamak da tek çeşit değil ki aslında. kimisi dinden nefret ediyor, kimisi sadece ilgilenmiyor mesela. hem zaten adı üstünde inanç meselesi.
inanamadığı için ağlayan ateist tanıyorum ben.
inanmak istiyorum ama inanamıyorum diyordu.
belki inanmazsınız ama bu adam akademisyen prof.
ekonomi üzerine 5 tane kitabı var.
senin amacın cennete gidip mutluluğun zirvesine ulaşmak ateistlerde bu dünyada mutluluğu yakalamaya çalışıyor tam yakalanmıyor ama yakalayabildiğin kadar artık.
Hayata bir kez geliniyor olunduğundan olmasın? burda elbet ateist kayırdığımızdan vs. değildir. Yani müslüman, hristiyan adamda dünyaya 2. kez gelinmeyeceğini bilir. elinde yalnız bir hayat vardır. inançlı-inançsız hepsi bunu kabul eder.. Bilmem anlatabildim mi? Burdaki sorun; biri şartlanmış kader demekte.. biri ise zincirlere bağımlı kalınmamasını, bizi sanki güzelliklerden mahsur eden bir din varmış gibi davranır.
inançla yaşam arasında bir bağlantı kuran yobaz kafası. hatta bu dünyada var olma amacını öteki dünya gibi bir hayale hizmet etmek sanan bir yobaz kafası. işte bunu size demek için yaşıyorum.
inananların öbür dünyası çok anlam dolu sanki. yok huriler , şaraplar, keyifler ye iç vs vs. Sizin öbür dünyada yapmayı hayal ettiklerinizi yapmak için yaşıyor ateistler ve sizler onlara boş diyorsanız sizin hayali öbür dünyanız da bir boşluktan ibaret.
haa bu arada müslümanlar o kadar haset ve çekememezlik dolu ki ciddi anlamda artık dünya bunu kaldıramıyor. 3. dünya savaşı sonunda yok olacağına inandığım bir hastalık müslümanlık.
ateistlerin görevi de o. inanmamak ve elini değdiği insanları kendine inandırmak. hoş aslında hayatımıza giren her insanın, biz bilmesek de bir görevi yok mu? mesela hayatını skip atan eski sevgili. o da görevini laikiyle ifa etti. peki ya sen? hayatında hangi görevlerde bulundun?
Allah herkese özgür irade vermiştir, hiçbirşeye de inanmayabilir, kızarmış patatesede inanabilir. sonuçlarına katlanmak kişilere özgüdür. insanları yargılamamak, yadırgamamak gerekliliğidir. Sen neden yaşıyorsan o da o yüzden yaşıyordur.
inançlı birisinin bir insanın yaratılış nedeninin sadece ibadet etmek olduğunu ve tanrının insanı kendisine ibadet etmek için yarattığını, başka bir amaç gütmediğini düşünmesi mümkündür. ama, tanrı, sadece kendisine ibadet etsin diye insanı yaratmış olsaydı, bazıları çok zeki olabilen insanların hepsini zayıf zekalı olarak yaratırdı, çünkü bu onların kendisine ibadet etmeleri için yeterli olurdu. tanrının, kendisine ibadet etmek yerine, kendisine inanmayan insanları da yaratmasında ve onlara da istatiksel olarak inananlar kadar ömür verip yanına hemen almamasında da bir hikmet olsa gerekir.
Ateistlerde zamaninda bizim gibi insanlardı lakin ortamda bulunan aslında bizimde sevmediğimiz ama söylemekten kacindigimiz değerlerimizden ötürü bu yolu seçmiş kişilerdir. Not: Türkiye için böyle
hayattan tat almak için olabilir. unutmayın ki her insan ailesi, okulu sayesinde doğuştan itibaren tanrı varlığı konusunda beyni yıkanıyor. ateistler de bu şekilde. kimi insanın beyni o kadar iyi yıkanmış ki sorgulamaya korkar ve sistemin mükemmel kölelerinden olur. kimi insan da sorgular kendince çıkarımlarda bulunur. tabi ki sonuç olarak bilimsel bir kanıta dökülemeyecek konular olduğundan sadece inanmak ya da inanmamakla sonuçlanır. ateistler genel olarak dünyasının bu dünya ile sınırlı olduğunu düşünür ve buna göre yaşadığı hayattan daha zevk alarak yaşamayı amaçlar şeklinde açıklanabilir.
