" hoşgörü dini "ne inanıp, kutsal kitabında " senin dinin sana benim dinim bana " yazdığını iddia eden, " yaratılanı yaradandan ötürü " seven, her inançtan insanın serbestçe inancına göre yaşadığı "osmanlı" nın torunu olduğunu iddia eden müslümanların beyanı.
şimdi bana gelip gerçek islam bu değil diyeceksiniz değil mi?
işte islam tam da bu.
Ben inanma hakkına sahipsem o da inanmama hakkına sahiptir. Kimse karışamaz. Bir sözü vardır voltaire'in "fikrinize katılmıyorum ama bu fikri söyleme özgürlüğünüzü sonuna dek savunacağım" diye..
zararsız insanlardır kesinlikle. ama biraz fazla iddialılar. çoğuna bu konuda sorular sorduğum zaman tatmin edici cevaplar alamıyorum. ki bu sorular cevabını az çok öngördüğüm sorular ancak cevaplamaya çalışanlar da genelde kendi cevaplarını içten içe tatmin edici bulamıyor.
diğer dinlere hakaret eden bir azınlık yok değil içlerinde. ama çoğu gayet normal bir şekilde hayatına devam ediyor. ancak asıl sorular, belki de saygısızlıklar halktan geliyor:
+ oha nası yani inanmıyo musunn?!
+ yani şimdi eskiden maymun muydun sen?*
aynı zamanda islam'ı seçmesi için kendisine ısrarla bir şeyler anlatan insanlar. biz size diyor muyuz şunları şunları kendi içinde sorgula diye? emin olun çoğu ateist, müslümanım diye geçinenlerden daha fazla biliyor islam'ı. ama saygı duymaya çalışıyor. biraz rahat yaşayın abi.
ben ise herhangi bir dine inanmasam da tanrıya inanıyorum. tanrıyı reddedebilecek yeterli bilgiyi, birikimi, bazılarına göre cesareti kendimde bulamıyorum açıkçası.
ateist olduklarını. sadece bu kadar. diğer hiçbir görüşü de beni alakadar etmez insanların. keşke herkesin öyle olsa, birbirine sataşmadan huzur ortamında yaşayabilse insanlar. çok şey istedim dimi, biliyorum olmıcak. işte bunlar hep güzel hayaller.
neden bizden farklı olanlar hakkında bir şeyler düşünmek zorundayız insan olmaları yetmiyor mu onlarla iyi geçinmek veya benimsemek için. ülkemizde "ateistim" diyenlerin çoğu bunun ne olduğunu dahi bilmeden bilinçsizce sözde farklı olmak amacıyla söylüyor. hatta karşı tarafı kendilerini üstün görüp küçümseme ezme gayretine de giriyorlar. ama eğer aklı başında bir ateist tanırsanız tüm önyargılarınızdan kurtulabilirsiniz.
ben inanıyorum, müslümanım. zamanında bende çok önyargıyla yaklaştım inanmayanlara. ama daha sonra çevrem genişledikçe yeni insanlar tanıdıkça değişik bakış açıları yakaladıkça tüm önyargılarım yerle bir oldu. benim şuan en yakın arkadaşım bi ateist. belki inanmayarak çok büyük bir hata yapıyor ama çoğu inanandan daha karakterli ve ahlaki bir yaşama sahip.
hatta çok uzun dönem boyunca kötü günler geçirdiğimde kendisiyle bir barda oturup dertleşiyorduk, kendisine şakayla karışık olarak artık inancımı kaybettiğimi belkide gerçekten inanmanın yararsız olduğundan bahsettim ki gerçekten de bu ikilemdeydim. inancım sarsılmıştı ve bir şeyler arıyordum o boşluğu dolduracak. genelde ateistlerin insanları kendilerine çekmeye çalıştıklarını düşünürüz ve benim bu inanç konusundaki boşluğum onun için büyük bir fırsattı. hatta o gün ben susup onun konuşma sırasında geldiğinde ben bile çok şaşırdım. tüm ciddiyetiyle inancımı kaybetmemem gerektiği söyledi ve anlattı bana. şok oldum, sanki karşımdaki sonuna kadar inançlı biriydi. inanmaktan önce ahlaki ve karakteristik özellikler insanı insan yapar. ben bunu gördüm tecrübe ettim bugüne kadar. ateis kişi eğer gerçekten düşünebilen kişiyse zarar gelmez.
iyi yetişmiş bir ateist, cahilliğin önüne geçmiş zekasıyla etrafındakileri aydınlatandır.ruhani olaylara inanmaz, soyut kavramları kaale almaz.bilimsel yaklaşır.
Iki tip ateist vardir;
Biri umursamaz, yaratan varsa bile banane der ve gecer. Asil sebebi kendini parmaklamaktan vakit bulamamasidir tabiiki.
Ikincisi ise cok deger verdigim kendi mantiksal suzgeclerinde koca bir tas bulan ateistler, ve bazilari yaraticiyi dogaya falan baglayip aciklama yapabilir.
Bunlardan alttaki ile arkadassaniz, iyi bir dost edinmissiniz denebilir.
Iki tip ateist vardir;
Biri umursamaz, yaratan varsa bile banane der ve gecer. Asil sebebi kendini parmaklamaktan vakit bulamamasidir tabiiki.
Ikincisi ise cok deger verdigim kendi mantiksal suzgeclerinde koca bir tas bulan ateistler, ve bazilari yaraticiyi dogaya falan baglayip aciklama yapabilir.
Bunlardan alttaki ile arkadassaniz, iyi bir dost edinmissiniz denebilir.
Benim inancım onu bağlamadıkça onun inancı da beni bağlamaz. Tek düşüncem budur. Sağlam dostum olan ve ateist olan biri vardı böyle. Şimdi ben ona dinimi kurallarını anlatacak vasıfta insan mıyım diye de sormak lazım. Zaten ateistler genellikle bir kitabı değil tüm kitapları okunuş oluyor ve bir yol belirliyor. Bununla değişmeyen fikir benim yarım yamalak diretmelerinle mi değişecek? Her gelir bana saygısızlık yaparsa tanımam bu sayede de ortada düşünecek bir şey kalmamış olur.
Eski bir arkadaşımı aklıma getirdi . Kur'anda gördüğüm ayetleri Kur'anda yok demişti. Sözde ikimizde Kur'an okuduk nedense farklı şeyler gördük. Herkesin aklı var herkes doğru yolu bulabilir. Ben yeri geldiğinde söylemem gerekeni söylerim o kadar.
