diyelim ki müslümansın. yada hristiyan yada yahudi. istersen yemek masasına tap. bütün dinler de, senden olmayını davet emri vardır. Bu bir emirdir. nefret edemezsin, tekrar ediyorum, allah'ın yarattığından nefret edemezsin. Eğer nefret edersen, inandığın din ile ters düşersin. Hem dine inanmayandan nefret ediyorsun, hem inandığın dinin emrini yerine getirmiyorsun. paradoks = salaklık .
Tanım: teist yazardır. Bundan sonra başlığı açan arkadaşa seslenmek istiyorum: sen ki tahminimce bi müslümansın. Bi müslüman olarak nasıl nefret duygusunu yüceltebilirsin? Önemli müslüman büyüğü mevlana dememiş mi "ne olursan ol yine gel" diye? Bizim bildiğimiz müslümanlık inanmasak ta hoşgörü dinidir. Sen nasıl bi insana sadece seçiminden ötürü nefret besleyebilirsin? Bizim inanmamamız hırsız ahlaksız olduğumuzu göstermez. Biz sadece okuduk ve düşündük. Sonuç olarak mantıksız bulduk. Sen düşüncesi ötürü bi insana nasıl nefret duyarsın? Günah değil mi müslümanlıkta nefret?!
her koyunun kendi bacağından asılacağını öğrenememiş, ateistlerle birlikte topluca bacaklarından asılacağını düşünen, karşısındakini dine davet etmek yerine ondan nefret eden, kendisinin de sadece bir an evet sadece ve sadece bir an da ateist olabileceği ve o şekilde o anda ölebileceği ihtimalini aynı zamanda o ateistin ise sadece bir anda imana gelebileceğini ve imanlı şekilde ölebileceğini düşünemeyen, muhtemelen düşünmekten sorgulamaktan sürüden ayrılmaktan korkan kendisinin bilinçaltındaki şüpheleri "acaba"ları ortaya çıkartması sebebiyle düşünerek imanını elinden kaybedecği korkusunu kendisine yaşatan ateistlerden nefret eden düşünme yoksunu, sürü psikolojili yazardır. zira * kuran da yazar ki: "kafirlere selamınızı verin dine düşman olmadıkları sürece onlarla iyi geçinin, """"ancak din düşmanı olup size saldırıya geçerlerse""""" onlara düşman olun" *
canlandırma notu: hatalı bakınız verilmiş olması sebebiyle, bazı kısımları mecbur silinmek zorunda kalınmış, kuvvetle muhtemel birazdan herhangi bir sebep ile tekrar öldürülecek bir entry dir. ölmeden son kez görüyor olabilirsiniz. ama sildiğim kısmı özet yazayım: bu tip (buaraya salak kelimesini eklemiştim) yazarların bir de negatif uçluları vardır deyip, "inananlardan nefret eden ateist yazar" tarzında bir bkz. vermiştim.
editnot: yazarın aşağıda yazmış olduğu özür entry sinden yola çıkarak: ben de kendisine hakaret ettiğimden ötürü kendisine özürü borç bilir ve özür dilerim.
Ateistsler bence şöyle bir yanılgı içindeler: istiyorlar ki; sırf toplumun genel olarak inandığı dini değerlere karşı geldiğimiz için bize sevgi ve saygı gösterilsin, biz bu değerlere özgürce hakaret edebilelim. Yalnız kazın ayağı öyle değil. insanlardan saygı görmek istiyorsan bunu karakterin, bilgi ve görgün ile elde etmeye çalışmalısın. Ateist olmak ayrıcalık değil bir tercihtir. Nefret edilen birisiysen bence bunun sebebi ateist olman değil insanlar ile olan ilişkilerindeki tutumun ve saygısızlığındır.
ateistin bizatihi kendisinden değil zihniyetinden nefret eden yazarlarda vardır.
bilimsel bilgiye kendi materyalist yaklaşımını mutlak gerçeklikmiş gibi sunma çabaları,
kendilerinin adeta üstün ve sorgulayıcı insan konumunda görüp diğerlerini aşağılama eğilimi,
kimisinin sürekli kutsal olana haklı haksız (ikilemenin ikinci kısmı asıl nefret sebebi), bk at izi kalsın mantığıyla yaklaşmaları
eleştiri sınırının ötesinde aşağılama, tahrik etmeye dönük söylemleri;
derken.. elbette tahrik edilen insanlarda genelleme yapma eğilimlerinden her zaman sıyrılamayabilir.
inanmama hakkını veren, inancı direk olarak bilinmekten üstün tutan yaratıcının emri ile inanmayan insanı sırf inanmadığı için kişisel olarak nefret etmek söz konusu olmamalıdır, ama elbette ortaya koyduğu zihniyete karşı, bir karşı duruş beklememe saflığında da olmamalı kimse.
yüzlerinde böyle acayip bir nur vardır, ip ince bıyıkları vardır sonra. hepsinin o ince bıyıklarını koparıp yan yana dizsen buradan pensilvanya'ya yol olur.
allah ile kul arasına girmeye çalışıp, kendisini dinine bağlı sanan küçük beyinlilerdir. "sanane lan it!" diyemediğimiz için hala varlıklarını sürdürmektedirler.
duyguları karşılıklı olan insandır. tanıdığım ateist sayısı 3 haneli sayılara ulaştı. adamların bir yaralı parmağa işemişlikleri yok aç karınlarına sabah akşam felsefe yaparlar. ancak otu boku dine bağlama maharetleri cidden takdire şayandır. iki laflarından biri din savaşlarıdır. tüm dünya ateist olsa el ele hep birlikte mutluluğa kardeiliğe yeklen açacaktık ya.
sözlükte ki ateistler den bahsediliyor sa biri de ben olabilirim. * şöyle ki: günlük yaşantımızda da ateist arkadaşlarımız var. onlarda din(ler)i eleştiriyorlar. mesela biri diyor ki; namazın amacı nedir, eğilip kalkmanın insana veya tanrıya ne gibi bir faydası var? bizde dilimiz döndüğünce anlatmaya çalışıyoruz. bizi aşan bir konu olunca da ahkam kesmeyi bırakıp daha iyi bilen birine yönlendiriyoruz. ama bizim sözlükte nasıl? - bazı salaklar eğilip kalkmayı ibadet sanıyor, - allah var sa beni ikiye bölsün, v.s. v.s. yani eleştiri ve hakaret arasında ki sınır ihlal ediliyor. bilmem anlatabildim mi?
kendi bildiklerini ve inandıklarını mutlak doğru kabul eden neticede bunların dışında başka bir inanca sahip olan insanları akılsızlıkla fikirsizlikle suçlayan yazarlar.*
her şekilde bir grubu ya da kişiyi ötekileştirmeyi amaç edinmiş olan söylemdir. kişiler birbirinden hoşlanmayabilir, sevmeyebilir hatta nefret bile edebilir. yalnızca bunu aleni şekilde belli etmemeli, diğer insanları tahrik etmemelidir. yoksa ateisti de sevmeyebilirsiniz, müslümanı da sevmeyebilirsiniz.
ateistlerin en sevdiği tip yazardır. böyle hor görülmek, nefret edilmek zaten peşinde koştukları primlerini arttırır. prim üstüne prim nam üstüne nam alırlar. ateistlerden nefret eden yazar ile trolllerin nick altı yazılarını besleyen yazar kökünde aynı kişidir.
