tanrıya inanmayanların ne kadar kötü bir durumda olduğunu, kafa karışıklığı içinde çıkar yol bulamadığını göstermye çalışan bir yargıdır. genelde de sadece bir inanıştır, zira genelde bunu ifade eden insanların ateist tanıdıklarından böyle bir malumat almışlığı yoktur. bu yargıdaki maksat kendine alternatif olan ancak dini kurumların aksine tarihte kimseye hiçbir zarar vermeyen bir grubu psikolojik olarak ezmektir.
eğer ateistte böyle bir korku varsa o adam ateist değildir, agnostik de olmaz çünkü agnostik "olabilir ama beni ilgilendirmez" demektedir. bu arkadaşsa en fazla çelişkili bir tiptir.
dincilerin içinde beliren 'tanrı yoksa nolcak ya abi' korkusu kadar güçlü olmayan korkudur. tanrı gerçekten varsa affedici olacaktır. yaratan büyüklük affetme büyüklüğünü de gösterecektir.
ancak tanrı yoksa korkusu bambaşkadır. tanrı yoksa hiçlik ve sonsuzluk kavramı ve mutlak bir yokluk bizi bekliyor demektir. zaten sonsuzlukta yokluk demektir. cennetin sonsuz olması gibi. iyi müslüman ol cennete git orda sonsuza kadar yaşa. hangi sonsuza? sonsuz ne demek?
sonsuzluk aslında olmayan birşey. insanoğlu sadece sonunu göremediği şeyleri sonsuz olarak niteler. bu sebeple cennet ve sonsuz yaşam kavramı çok sakat kalıyor.
ateistin içindeki değilde hani şu dindarın içini kemiren ya tanrı yoksa kavramı çok zordur insan için. tanrının varlığına inanmak isteriz çünkü tanrı yoksa hiçlik vardır. kimse sevdiği birini bir daha asla göremeyeceğini kabul etmek istemez. kimse kendisinin ölümden sonra yok olacağını kabul etmek istemez.
dedemin dediği gibi
'allah var mı yok mu bilemem ama eğer yoksa hepimiz boku yedik'
tanrı varsa o da herkes gibi bir gün dirilecek neden bir korkusu olsun ki diye verilecek cevaptır. tanrının var olmasını inananlar kadar ateist de ister. ateist inanmamıştır düşünmüştür tanrının olmadığına karar vermiştir. eğer düşüncesi yanlış çıkarsa o yanılgıya bir gün dirileceği için en çok o sevinir.
ateistlerde olmayan korkudur. ortam için ateist takılanlarda veya "ya dinler doğruysa" versiyonuyla agnostiklerde görülebilir ama. unutmayalım ki, böyle bir korkusu olanlar ateist olmaz kolay kolay.
saçma bir tez'dir. ateist düşünce zaten "tanrı" kavramının olmadığını bildiği için bu görüşü savunmaktadır.
ki zaten şüphe ediyorsa bu onu agnostik yapar azizim.
başkasının s2 ile gerdeğe girmeye pek bir hevesli olan kişilerin ateistlere sataşmasıdır. siz kendinizi düşünün ateistin nelerden korkup korkmadığından sana ne? sen kendine bak bırak ateistin s2ni kendininkini kullan gerdekte.
ateist ise bu korkuyu yaşamaz bu korkuyu yaşıyorsa ve ateistim diyorsa sadece üzerindeki elbise ateist elbisesidir kendisi değil. haa tabii buna takılanların beyinleri yerinde boşluk olduğu için bu durumu anlamayacaklardır.
birçok dinci nin inanmayanlara karşı yaklaşımı bu şekildeyse bu dincileirin psikolojilerinin derininde, bilinç altının ucra köşelerinde "korkudan inanmak" durumu var demektir. aslında ateistlerin neden inanmadıkları sorunsalından çok inananlarının çoğunun sadece "öbür tarafta yarağı yeriz" korkusuyla inanıyor olmaları araştırılmalı, sorgulanmalıdır.
inananların çoğunda samimiyetsizlik aşikarken inanmayanları boşverin bir hele siz.
HZ. Ali ile bir inançsız konuşurlar. inançsız adam Hz. Aliye:
"Ali bu dünyada o kadar ibadet yapıyosun o kadar iyilik yapıyosun malını dağıtıyosun sana kalmıyo. Ahiret ahiret diye kendinizi harap ediyosunuz. Oysa ki boş. Ahiret yok. Bu dünyada çektiğiniz eziyetlerde yanınıza kalacak oysa ki bak bana. Sefa iiçinde yaşıyorum" der.
Hz. Ali cevap olarak:
" Varsın öyle olsun ahiret olmasın ve benim yaptıklarım boş olsun. Sen hiç bişi yapmıyorsun. Kardasın. Pekiii Ya ahiret varsa? O zaman ne olacak?" der.
bir çok ateistin içini kemiren "ya poseidon varsa" korkusundan daha güçlü değildir. sakalını falan düşününce poseidon daha korkunç geliyor insana. ihtimallerde bir farklılık yok zaten.
