yazarların dinden nasıl çıktıklarını öğrenmeyi amaçlayan cümledir
lise dönemlerinde her boku bilmek isteyen sıradan tipik bir ergendim, hep merak ederdim, la bir insan nasıl allah'a veya herhangi bir yaratıcıya inanmaz bu neyin kafasıdır diye ve bu insanların hayatını, yaşamanı da merak ederdim hep böyle uç insanlarla tanışmak sohbet etmek isterdim. nitekim hala da öyleyim. neyse, internette bir gün ateist foruma denk geldim siteyi tam olarak hatırlamıyorum ama birisi turan dursun'dan bahsetmişti. kim bu adam dedim merak ettim ve araştırdım araştırdıkça dikkatimi çekti dikkatimi çektikçe araştırdım ve araştırdıkça da aynı zamanda dini de sorgulamış oluyordum.sonunda araştırmam turan dursunla sınırlı kalmadı ve kafamdaki bütün soruları çelişkileri gidermek için daha başka şeyler okudum konuyu başka yönlerden ele alan makaleler yazılar düşünceler. velhasıl deist olmadan ateist olan bir insan oldum ve şuan tanrının varlığı veya yokluğuyla ilgili hiçbir şüphe yok çünkü biliyorum allah yok. ama bunu ilk kendime itiraf ettiğimde etrafımda hiç ateist olmadığından kimseye itiraf edemedim öyle çok muhafazakar bir aileden de geldiğim söylenemez ama inançlı bir ailedir benimki ve muhtemelen sülalede benden başka da ateist yok ama bi yerden sonra insan yeteri kadar bilgi sahibi olduktan sonra diğer insanlara da bunu söylemekte çekinmiyor benimki de şuan o durum hiç çekinmeden herkesle bu tartışmaya girebilirim hatta dişli bir tartışma olması da benim yararımadır fakat şimdiye kadar dinini bana karşı adam akıllı mantık yoluyla savunabilen bir teist çıkmadı karşıma.
"çocukken bir bisikletim olsun diye geceler boyu tanrıya dua ettim. sonra tanrının işleri böyle yürütmediğini öğrendim ve bir bisiklet çaldım. artık gece boyu tanrıdan beni affetmesini diliyorum."
Al Copone.
