ateist inatçıdır, azimlidir, hırslıdır. agnostik ise, rahattır, hedonisttir. yani bu iki adam karşılıklı kapışmazlar.
misal;
ateist:
-tanrı yok lan!
agnostik:
-öyle olsun, bana ne ya
teist:
-tanrı var, dini de var
ateist:
-hadi ordan
agnostik:
-tanrı olur da olmaz da, varsa din de göndermiş olabilir. bana ne ya
deist:
-la olm, tanrı var tabi de, din olayı acaip
agnostik:
-ya benim burda işim ne, acıktım ha
bu inanç meseleleri hep horoz dövüştürmek gibi algılandığı için şu an din savaşları içindeyiz. bırakın herkes nasıl istiyosa öyle inansın. her koyun kendi bacağından asılırmış. herkes ne hali varsa görsün. nedir bu mücadele? nedir bu savaştırma aşkı? bu yüzden müslümanlar ateistlerden, ateistler vs de müslümanlardan, inananlardan nefret ediyor. adam gibi yaşa sen kendi inancını. kimin haklı olacağını görücez zaten ileride. yorma o güzel beynini. hadi git yat şimdi bu kadar pc yeter.
hatalı versusdur, agnostik tartışmaya bile girmez, artık çoğu şeyi kavramıştır, her fikrin kendine has haklılık payı olduğunun farkındadır,vicdanının rahatlığı ona yeter.
bir agnostik olarak gereksiz gördüğüm sidik yarışıdır..ateizm tanrıyı mutlak bişekilde reddeder..agnostikler ise tanrının varlığı da yokluğu da mutlak olarak kabul edilemez der..agnostisizm korkaklık falan da değildir,dinleri reddetmiş,tanrının varlığını da kısmen reddetmiş birine korkak diyemezsiniz..hayır bütün semavi dinlere göre agnostikler de cehennemlik bunun neresi korkaklık anlamış değilim..sadece mantığına ters geldiği için ateist olmuyodur..hem ayrıca ateistlerle agnostikler birbirlerinin pek de umrunda değil,ikisininde derdi kendilerini kısıtlayan,karışan,baskıcı müslümanlarla..
agnostiklerin savunduğu nane kısaca şudur: duyusal anlamda bizi kesin olarak tanrı nın var olduğuna götüren somut bir olgu yoktur. ama aynı zamanda var olmadığı da iddia edilemez. bu, insanın sınırlı algısallığıyla kavrayabileceği bir durum değildir.
ateizm ise tanrıyı kesinkes olarak reddeder. ateistler evrenin tesadüfi bir şekilde var olduğunu değil, var olması için bir tanrıya ihtiyaç olmadığını savunurlar.
zannımca agnostiklik insan doğasını daha dar bir açıdan ele alıp sınırlarken ve bu sınırlayıştan kaynaklı bir tanrı inancına varılamayacağını, ateistlik ise insanı en yüce değer olarak ele almakta ve onun tanrıya ihtiyaç duymayacak kadar da zengin bir yetiselliğe sahip olduğunu öne sürmektedir.
ateistliğe giden yol agnostiklikten geçer. hatta daha öncesinden de deistlikten... önce ilahi dinleri reddeder ama tanrının olmadığını da kabul edemez. sonra yalnızca bir tanrıya inanır. ve sonra bu tanrı düşüncesi de yavaş yavaş zedelenmeye başlayınca tanrının var olup olunmadığının bilinemeyeceği yargısına ulaşır. bu aslında derin bir sorgulama ve düşünsel süreçlerin ürünüdür. ateist olmaya karar vererek ateist olunmaz..
teist ve ateist tartışırken bunları izleyip kahvesini yudumlayandır agnostik. ancak agnostikler çok uzun süre aynı fikirde kalamazlar ve ateizme yönelirler.
