tanıdığım birçok ateist arkadaşımın gerçekleştirdiği eylemdir. dini bütün görünen birçok kişiden daha çok hakimdirler dinlere bilgisel anlamda. lakin allah'ın varlığına inanmazlar. görmediğimiz şeye inanmayız derler veya kitapların, kargaşayı önlemek amacıyla zeki insanlar tarafından yazıldığı fikrine inanırlar. her birinin nedenleri farklıdır.
bir inanan olarak hepsine saygı duyarım. zira inandığım kur'an bana bunu emreder.
ateist olmakla sonuclanan eylemdir zira bahsi geçen kitaplardaki tutarsızlıklar, tekrarlar ve çelişkili açıklamalar insana başka bir seçenek bırakmaz. tabi aklı olan insana...
insan bilmediği bir şeye inanıyor ya da inanmıyorsa ahmaktır; bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olma, demiş büyükler..
ateistlerin çogunun madde inancı da burdan gelir..
okurlar, okunması gerekir; neden'leri sorgulama acısından bu gereklidir..
lakin, güzelim ülkemde bu kısırdöngü olmuştur, yani inanc; okunmaz, ilkokuldaki kitaplardan öğrenilir, mahalledeki kuran kursundan, dedelerden ve sonra..sonrası malum gülen cemaatini peygamber kabul edilir; din kişisel yorum içermeye başlar ve böyle kutsal olan el değiştirir..
bu, matematik dersine giden öğrencinin matematik dersi hiç görmeden sınava girmesi ya da görerek sınava girmesine benzer; okumak.
çoğu ateistin götünden uydurduğu laftır. muhtemelen son okuduğu 4 kitap cin alinin maceralarıdır. he tabi aralarında gerçekten okuyanlarda var onların da hakkını teslim etmek gerek.
sizleri bilmem ama bu eylemi gerçekleştiren birçok ateist arkadaşım, en mantıklı kitabın kur'an olduğunu söylemesi de art niyetli olmadıklarını gösterir bu eylemi yapanlar için.
zira inanmama sebepleri mucize görmemeleri, başka tür benzer fikirleri. saygı duymak gerek. lakin her inanmayanı da misyoner diye yaftalamamak gerek.
tanrı'ya inanan ve en büyük ibadetin kimseye zararı olmadan iyi bir insan olarak hayatını devam ettirmek olduğunu düşünen birisi olarak söyleyebilirim ki, ateist olup dört kitabı da okumak, insanın neyi reddettiği hakkında bilgi sahibi olmasıdır ve bu son derece normaldir. bu tamamen subjektif bir görüştür.
dindar insanlar ile aynı ortama girdiklerinde onlara karşı cevaplar üretebilmek *** amacıyla okunan kitaplarda kendi yorumları ile kitapların aslında yanlış ya da yalan olduğuna dair her ayrıntıyı kafalarına kazırlar.
ama her şeye rağmen hiç okumadan bikbik öten ateiste tercih edilmelidir.
pek de gerekli bir eylem değildir. zira ateist kişinin* dünya görüşü, evrene, hayata vs bakış açısı ile 4 kitabın içeriği arasındaki farklar 654656654km öteden kolayca farkedilmektedir.
zira "bilmediğin şeyi nasıl inkar edebilirsin?" sorusu ya kendi akıllarına gelmiş, "birisi sorsa ne derim lan?" denmiş ya da birisi sormuş ve "vıkvık" edilmiştir.
tekrar başa gelmesin ya da hiç gelmesin mantığıdır.
evet gerçekten inanmıyordur kişi tamam, ancak kitap okumanın mantığı bilgiyle birilerinin karşısında durabilmektir.
bilgi en büyük güçtür.
ve herkes bir savaşın içindedir.
