her inanca olduğu gibi bu inanca (veya inanmamaya mı deseydim) saygı duymamızı gerektiren kavram. hafif cahil bir arkadaşımla konuşurken çok ilginç bir bakış açısı getirmiştir ateist olmaya. konuşma şöyle:
+ abi ben ateistim.
- hadi ya neden daha önce söylemedin?
+abi ne gerek var ki zaten bu ülkedeki çoğu kişi ateist. sen değil misin yoksa?
- yok abi değilim. ben müslümanım.
+ ne alakası var olum bunun dinle?
- neyle olcak ki. abi ateizm ne demek?
+ abi atalarını seven, onların yaptığını takip eden ve onları taklit eden değil mi?
- ohaaaa!!! yok artık. abi mümkünse bir daha görüşmeyelim.
gerçekten ateistse kişi, gerçekten kalben çekmişse fişi helal olsundur. lakin hatunlar gözünde gizemli ateist imajı yaratmak için bir kaç ateist sorusu ezberleyip geziniyorsa ortalıklarda yazıklar olsundur.
edit: lan bu arada ne diyorum ben ya helal olsa ne, olmasa ne?
şöyle diyaloglarla karşılaşmayı beraberinde getirendir.
-ben ateistim.
+iyi de hiç mi kuranda okumadın bak bilmem kaçıncı ayet der ki..
-lan ben ateistim diyorum sen kalkmış bana kurandan örnek veriyorsun.
+allahın kitabı çünkü o.
-olum mal mısın ben ateistim lan ateist yaratıcıya inanmıyorum ki kitabına inanayım...
+senin bu yaptığın allaha şirk koşmak..
-eşhedüenla ilahe illallah ve eşhedüenla...
kesinlikle yadırgamıyorum. ama oldukça zor bir hayatlarının olduğunu düşünmeden de edemiyorum. bir insanın kötü bir olayla karşılaştığı zaman sığınacağı manevi bir varlığın olmaması çok feci olsa gerek.
atıyorum bir iftiraya uğradığında kendini anlatamadığında, uğradığı bu haksızlığın iftirayı atanın yanına kar kalacağını düşünmek, birgün ona tek şahitlik edenin o ilahi güç olup hesap soracağını ve o kişinin cezasız kalmayacağını bilmemek.. çaresiz kaldığında ellerini açıp dua edebileceği bir tanrısının olmaması.
en kötüsü de hepimizdeki ölüm korkusunun öldükten sonra yeni bir dirilişe inanmamızla biraz olsun hafiflemesi. ya ateistin! ölünce sadece toprak olacağını, tamamen yok olacağını düşünüyor. çok zor çok.
hava atma amacı olmayan, bireyin düşünerek ve sorgulayarak karar verdiği durumdur, ki bu durumu kabullenmek de zaman alır. kişi uzun süre kendisini ateist olarak nitelendiremez fakat zamanla düşünceleri olgunlaştıkça doğru yolu bulur.
not: ateizmi doğru yol olarak gösterdiğim için eksileyecek arkadaşlar, buyrun eksileyin. hep islama mı doğru yol denecek? alın bu da benim bakış açım.
Özetle Bediüzzaman Said Nursi'nin bu kavramı nasıl açıkladığını anlatayım. cümleler bire bir onun değildir, ben anladığımı yazıyorum :
Bir adam , bir laboratuvara girer ve karşı masada duran iksiri görür. Derdine derman olarak aradığı iksir odur , anlar...iksir bir çok kimyevi maddeden mükemmel matematiksel oranlarla oluşmuştur. Örneğin 0,2 mg A maddesinden 0,35 gram B maddesinden gibi bir çok maddenin oranlarla birleştiği bir iksir...Birisinin oranı miligram şaşsa iksirin özelliği kaybolacak türden...Ve arkada raflarda binlerce çeşit ham maddeler...Ama laboratuvar sahipsiz gibi...Sanki hiç kimse senelerdir uğramamış ama iksir taptaze...O adam bilir ki '' Birisi'' vardır ; maddeleri mükemmel bir şekilde oranlayıp birleştirip o iksiri bir tüpe koyup hazırlayan birisi vardır ve o iksir birisine aittir...Ama birden aklına vesvese gelir veiçinden bir ses ''buraya senelerdir kimse gelmemiş gibi bu iksir tesadüfi olarak senin şansındır , al ve git '' der...Buna inanan adam ayrıca şuna da inanmıştır : ''Bir rüzgar esmiş , camdan içeri girip bütün rafları ve tüpleri yere sermiş ve hepsinden yukarı da bahsettiğimiz oranlarda yere akmış ; bir noktaya doğru ilerlemiş ve hatta tüpün içine girmiş ve tüpün ağzı da kapanmış seni bekliyordur...Bunların hepsi tesadüfidir ! '' Evet tesadüfiliğe inanmak işte budur... Dünyanın tesadüfi oluşuna inananlar gibi...Görüp görebileceğiniz her türlü ham madde , su , o2 , fotosentez , dehidrasyon ve insan sistemleri mükemmel bir oranda çalışmaktadır...''ALLAH'' yoktur demek yukarıdaki akılsız akla işaret eder..Hiç mümkünmüdür ki böyle muhteşem oranlar , sistemler , gezegenler tesadüfi olsun? .Evet hiç mümkünmüdür ki Bir korkak tavuğa yavrusuna saldıran bir arslanın önüne atlayıp kafa tutma cesaretini , anne merhametini veren bir kudret olmasın? ! ve hiç mümkünmüdür ki doğar doğmaz bal yapmak göreviyle çiçeklere atılan arılara o görevi emredecek gizli bir ''EL'' olmasın ve küçük bir tohumdan koca bir ağacı çıkaran , kupkuru bir daldan sulu ve tatlı bir meyve çıkaran merhamet sahibi ve asıl dünyanın sahibi olmasın ? Bir nakış terzisiz , bir kitap yazarsız ve bir makine icatsız olmayacağı gibi , bu dünya da Yaradansız değildir...
ateist kolaycı değildir, maneviyata ihliyacı olduğu an tanrıya sığınmaz, insani sermayenin değerlerine sığınır, insana inanır, dogmaların etkisi altında kalmaz, ateist için kabede, tanrıda insandır, insandan korkmaz, sadece saygı duyar, bu yüzden birey olabilme şansına sahiptir. tanrı ve din adına katledecek düşmanı yoktur, ne yapacaksa insanlık düşüncesi için yapar, onun korkuları bir inananın korkularından daha yücedir. evrenin bu mükemmeliğini en son bağlayacağı şey tanrıdır, ki tanrıya biçilen yüceliğin evreni bu hale sokabilmek konusunda yetersiz kalacağını bilir. ve bilir ki yapılabilecek en saçma tartışma inanmayan bir insana tanrı düşüncesini aşılamaya çalışmaktır, yada inanan bir insanı tanrı düşüncesinden saptırmaya çalışmak.
ne ararsan kendinde ara
kudüste, mekkede, hacda değil...
ateist kendi içindeki gömüyü arar ve evrensel iyinin ne anlama geldiğini bilir, zira onun dini normları yoktur, insanlık normları vardır. din insanı araç olarak görüp araçlaştırma etrkinliğinden ibaretken, ateizm insanı amaç olarak görüp amaçlandırma etkinliğidir.
