allah'ın varlığına inanmadığı için ölümden korkar. çünkü ölüm onun için bir sondur. bu yüzden ne savaşa girer bu ateist canı gönülden nede ülkesi için savaşır yürekten. öldüklerinde ise yakınlarının yırtınarak ağlamasının sebebi budur. herşeyin son buluduğunu düşünmelerinden.
bir yönüyle doğru önerme .ateistler gerçekten ölümden korkuyor bunu inkar etmek mantıksız .hayatın anlamı ne diye kafalarının etini yiyen tipler benim çevremde bolca mevcut .amcası halası ölünce iyiden iyiye karamsarlığa düşmeler felan .ateist olmak hayatın anlamı yok demektir .ki böyle adama demezler mi öl o zaman diye ? olsun ben hayatın tadını çıkarayım diyecek de .e bu sefer demezler mi zevkin dibine de vursan hepsi kısa sürüyo,ve sen geçmişte toprağa attıklarını düşünüp kafayı yerken ve bi yandan ölümün seni de yakalayacağını düşünürken o zevkin tadını nasıl alacaksın ?
ateistlerde savaşta ölmenin mükafatı bilinmez, lakin müslüman şehit olur ve en yüksek mertebelerden birine ulaşır. bu durumda müslüman canını vermek için savaşır*, ateist canını kurtarmak için. çünkü ateistin kabul ettiği düşünce; öldükten sonra yok olacağıdır.
eski ateistler için geçerli olmayan önermedir. eskiden komünisti vardı, anarşisti vardı, gözünü kırpmadan dalarlardı. günümüzde amerikan ateistleri var. bunlara ver şarabı, ver karıyı, başka bi değerleri yok!
ülke için can-ı gönülden savaşmak çok iyi müslümanlıksa bunca zaman şakirtlerin atatürk'e çamur atma çabaları, atatürk olmasaydı türkiye şöyle ilerde böyle yüksekte olurdu demelerinin yerine ona tapmaları gerekmez miydi?
hoşgörü dininin, savaşma merakına yan gelmiş olan hadisedir belli ki.
ulan hem kıçınızın kılcal damarlarını yırtacaksınız "zulme hayır" diyerek, hem de bazı devletlerin, bazı çıkarları için ölmeyi ve öldürmeyi kabul etmeyen insanları öteleyeceksiniz. nasıl bir şaşırmışlık bu anlamıyorum ben yeminle... hani verilecek savaştan kasıt gerçekten de "savaş" anlamında bir savaş olsa kabul ama iki milyar dolar için ırak ile savaşmak, benim vicdanımın kabul edebileceği türden bir vebal değil.
