ateist inanmaz. koca bi eyvallah. keyfi bilir. ben şu an için benden sorumluyum. daha o kadar evreni insanlığı kucaklayacak kadar coşamadım. ben mi ben deistim. içinde agnostik besleyen bi deistim.
kavram adı önemli değil. kendimi etiketlemekten nefret ederim. hele izm-lerden falan hiç hoşlanmam. ama dine inanmam. yaradana inanırım. adı da hiç önemli değildir. allah-tanrı-x-y-z nolursa olsun. ben o ilk'e ben o öz'e inanırım. o güce. ona dua ederim. çünkü o bana sorgulamayı öğretir, eleştirmeyi ve düşünmeyi öğretir. kalıpları ve paketleri aynen almama engel olur. o beni sever. ben de onu. açık kapı-kapalı kapı-cennet-cehennem-yargılanma olarak bakmam ben olaya. inanç inançtır çünkü. inançta hiyerarşi olmaz. her kim neye inanırsa eleştiririm elbette. mantıklı gelmez. ama her kim neye inanırsa saygım sonsuzdur. kızarım ederim o ayrı. ama bi hiyerarşi sıralamasına koymam insanları inançları yüzünden.
o halde ne diyoruz: eyvallah.
ateist, bir yaratıcının olduğunu rededer, bir yaratıcıya inanmaz. deist ise bir yaratıcının olduğunu kabul eder ancak dinlere inanmaz. dinlerin insanlar tarafından yazıldığını savunur.
