mantıklı ve realist olan, masallarına tapanların aptallığına bakarak acıyan, zeki bilim insanları, filozoflar, sanatçılar çıkarmış kimseler geliyor. varlıklarıyla bile teistleri kudurtmalarını da unutmayalım.
Ateist bir arkadaşım var, üni.de doçent. Mutsuz yahu, tamam sınırsız yaşıyor özel hayatında ama yapısı buna müsait değil. Yani sınır çizse, onu engelleyen bir şey olsa daha mutlu olurdu kesin. Sürekli psikologlardan medet ummak nedir arkadaş. Gönül eglendiriyorsan eğlen o zaman, herseyi kendine dert etme. Ama öyle değil işte. Her özgürlüğün bir bedeli var ve o bunu acı çekerek ödüyor maalesef.
aptal oldukları aklıma geliyor. neden? olmadığını söylediği "şey"i inkar edeni akla getirince bu ya aptal, ya küçükken topu inşaata kaçmış, hayattan soğutulmuş fln geliyor.
(bkz: inançlara saygı)
(bkz: ateistler neye inanıyor)
soru: yaratıcıya inanmamak da bir inanış değil mi?
