içimdekileri dökmem lazım sanki.. ve sanki ben yazınca rahatlıyorum..ve sanki ben yazınca bütün nefretimi kusuyorum...
nereden bakarsanız bakın, kötü bir durum..nereden bakarsanız bakın 7. yüzyıldaki gibi baba ile bir din savaşı. evet bu bir din savaşı idi. din savaşı da değildi, off allah'ım yine çelişkiler içerisindeyim bu benim kendi özgürlük savaşımdı. bu benim kendi dünyamdı. ve bu benim kendi özgürlüğümdü.
oğlunun cinsel ve dini ibadetlerini kendisine göre uyarlamak isteyen bir baba, sen benim yaratıcım değilsin ki. alt tarafı, annemin içine boşalmışsın. dünyaya ilk gelen insan da ben değilim. nedir o zaman kendi kafana göre çocuk yetiştirme sevdası. ben ateist olunca, sen mutlu mu olacaksın. ben kadınlardan hoşlanınca sen kendinimi tatmin edeceksin. bundan mı zevk alacaksın. ve ben kadınlarla yatarken, sen elden ayaktan düştüğün zaman benim üzerimden kendini tatmin mi edeceksin.
uzun saçlı, sakallı adamlarla yaptığınız kahve sohbeti ve beni onlara ''işte geleceğin en büyük erkeği ve ateisti'' diye tanıştırma saçmalığın..ve geleceğin hümanisti olarak anlatman biliyor musun hepsinden nefret ediyordum ve biliyor musun kahverengi maket bıçağım ile cinayet işlediğimi. neden beni bana bırakmadın, neden senin her hareketin bana ters etki yaptı. sen hiç beni anlamaya çalıştın mı?
sen ısrarla ateizmi anlatırken ben ısrarla ateizme karşı oldum, sen kendi erkekliğini överken ben erkeklikten soğudum. sen kadınlara bakarken ben kadınlardan soğudum. beni benimle bırak, ama artık çok geç...
biliyorum artık bir çocuğum olmayacak, çünkü kadınlardan nefret ediyorum. ve size sesleniyorum. çouğunuzu kendi kafanıza göre yetiştirmeye sakın kalkmayın...
