okulda aldigi din derslerinde cocugun allah inanci guclenirken evde babanin bunun tersi yonundeki iddalari cocugu aptala cevirir, ikilemde kalir. disarda herkes ne kadar allah var diyor ve bunu kendince mantikli bir sekilde acikliyorsa evde de baba allah yok diyor ve bunu gerceten o da guzel bir mantikla aciklayabiliyordur. cocuk ancak buyudugunde kendince ona dogru olan yolu sececektir ama aklinin bir kosesinde hep acaba diye bir soru isateri de kalacaktir. (bkz: deizm in dogusu)
dikkat! bu yazı hiçbir şekilde yahudiliği (veya herhangi bir milli kimliği) ön plana çıkarmamaktadır. gözlerinizle okumanız tavsiye edilir. teşekkürler
entry: bizim toplumumuz gibi tek bir dinin egemen olduğu toplumlarda büyümesi bir hayli zahmetli olacak olan çocuktur. ama şanslıdır ayrıca, ileride yapacağı seçimlerde dini önyargı onu engellemeyecektir. mesela ben küçüklüğümden bu yana zihnimde taşıdığım yahudi düşmanlığını henüz geçen sene atabilmiştim kafamdan. ne gerek var yani, hiç tanımadığım bir insandan sırf farklı bir dine (veya milliyete) mensup diye nefret etmeye? ayrıca; türk, müslüman, sünni dediğim adamların bana yahudi olanlardan daha çok zararı dokunmuştur bu güne kadar eminim.
