sebnem ferah'in son albumu olan benim adim orman'dan cok guzel bir sarkidir.
sozleride su sekildedir.
bir mum yaktığım o akşam seni andım
korkuyu savdığım her anı hatırladım
gittiğin günden bugüne her şey aynı sadece
çok özledim her kahraman gibi erken gittin
gördüğüm en son ışık parıltı sendin
hep parladın
dinlendiğin o sarmaşık sonra soldu
hep uçtun ateşe yakın
bir kayık iki kürek
ay parlak asil yürek
biraz rakı biraz azık
belki hayat bu demek
göçtüğün gün ben
tesadüfen düşümde gördüm veda ederken
çok özledim her kahraman gibi erken gittin
gördüğüm en son ışık parıltı sendin
hep parladın
dinlendiğin o sarmaşık sonra soldu
hep uçtun ateşe yakın.
albümdeki şarkılar arasında tek dinleyişte vurulduğum iki şarkıdan biri. diğer şarkı ise eski adlı şarkısı. insanı dinlendiren, başka yerlere götüren şarkılar ikisi de. zaten bu albümündeki şarkıların büyük kısmı bu tarz şarkılar. bundan önceki albümlerde olduğu gibi şarkının her yerinde bağırmıyor şebnem ferah. ayrıca bu şarkının en güzel kısmı bence şurası:
gördüğüm en son ışık
parıltı sendin
hep parlardın
dinlendiğin o sarmaşık
sonra soldu
hep uçtun ateşe yakın
kime itafen yazıldığını pek merak ettiğim şebocan şarkısı. öldürmeyen allah şebocan a böyle şarkılar yaptırıyor ki yaşarken anlık da olsa ölsün insanlar diye.
albümdeki en sağlam şarkılardan bi tanesi. içinde rakı kelimesini duyduğum an vurulmuştum şarkıya zaten. ve şebnem ferah'la aynı zevkleri paylaştığımı da öğrenmek güzel.
bir kayık iki kürek.
ay parlak asil yürek.
biraz rakı biraz azık.
belki hayat bu demek...
