biz atatürkçülerin alıştığı durumdur. faşist de dersiniz, darbeci de... bazen komünist oluruz, bazen dinsiz. atatürk rozeti takarız, dik dik bakarsınız. atatürk'ü savunuruz, kemalist oluruz. ama kimse bilmez, atatürk'ü sevmenin her türk için olağan olduğunu, kimse kabul edemez.
lakin kan döken, olay çıkaran, hakaret eden, yakan-yıkan, vergi ödemeyen, aidiyet hissetmeyen, ece temelkuran misali vahşetin temelini kuranlar ise sevgi tomurcuğu, iyilik meleği, şeker kadayıfı.
bütün türkler ve kendini türk hissedenler birdir.
faşist yaftası sadece ve sadece insanları birbirinden ayırmak için kullanılan bir terimdir.
ne zaman haksızlığa uğrayıp, bir olarak hareket edersek o zaman faşist yaftasını yeriz.
seni esir etmek istiyorlar ey türk!
titre ve kendine gel!
"atatürkçüye faşist diyen dinci" de zaten oksimoron oluyor. bu mussolinin hitlere, sen faşistsin diyip burun kıvırıp, konuşmayıp sonra kıvırta kıvırta koridorda ilerlemesi gibi bir şey aslında.
ne lan bu faşist? arkadaş anlamadım ki ben ne yaptık da faşist olduk. kimi öldürdük lan? kimi dışladık amk?
neyse bu yukarıdakilere de cevap gelir elbette. yahu millet faşist görmemiş. faşist dediğin bizi gibi olmaz. adamı gaz odasına tıkar, götünden siker... ayık olun.
dahası da var da aklıma gelmiyor. ulan ne adamlarmışız amk... aynı gün içinde hem dinsiz, hem gerici damgası yiyebiliyoruz. herkes doğru ya bir biz yanlış...
