türkiye de ki iki azılı kesim aslında. bu iki düşünce dışında bir de kürtçülük var ama o ülkenin temel değeri olmadığı için onu saymaya gerek yok. bana göre yıllarca birbiriyle çatışa çatışa birbirine benzediler ama tabi aksini iddia eden de olabilir. onlara kafam girsin.
Atatürkçülüğü kullanıp da osmanlının doğru ve yanlış yönlerini irdelememek ne derece yanlış ise, osmanlıyı kullandığını sanıp da, atatürkçülüğü yok etmeye çalıştığını sanmak, çok daha büyük bir yanlıştır.
Kim ne derse desin, artık osmanlıcılık bir daha geri gelmeyecek fakat taklitçilerinin sürekli türetmeye ve türemeye çalıştığı geleneksel, sahte mutluluklarla dolu bir rüyadır.
Atatürkçülük ise, hurafelerin peşinde koşanların asla ulaşamayacağı fakat, tüm dünyanın zaten peşinde koşar adımlarla gittiği, geleceksel bilim taraftarlığıdır.
Bu nedenle osmanlıcılığın kaderinde, ölüyü diriltmeye çalışmak ve bile bile kulanılmak dışında hiç bir şey yoktur.
her iki kesimde çoğunlukla geçmişin güzel günlerine özlem duymaktadırlar. anı yaşamazlar. çünkü yaşanılan anda övünülecek, keyif alınacak düzgün şeyler yoktur. bazı azınlık kesimleri ise gün gelecek devran dönecek moduyla veya osmanlı yeniden kuruluyor, ümmet uyandı moduyla yaşamaktadır. her iki kesiminde sorun çözme gibi derdi yoktur, ya üstünü örterler yada dış güçlerin oyunu diyerek işin içinden sıyrılırlar. her iki kesiminde yobazı birbirinden tehlikelidir. her iki kesimde toplumu tam olarak kapsayamaz. aslına bakarsanız neredeyse ülkemizdeki tüm akımlar için benzer şeyler geçerlidir. tıpkı çok başlı bir ejderhaya benzeriz. başlar kendi aralarında anlaşamaz. ancak bir dış tehdit yada terör gibi konularda ortak kararlarımız vardır.
