Tollüğün de bir adabı, bir Onuru olmalı diye düşündüren zevzek bir başlıktır.
Şaşı değildir, velev ki şaşı olsa bile sorun değildir.
Değil şaşı, görme engeli de olabilirdi.
Kaşını, gözünü değil, aklını, yüreğini seven insanların ülkesidir bu ülke...haberiniz olsun!
insanların engelini ağıza dolamak ve bu konuyla gülünç orgazmlar yaşamak, bir insan müsveddesinin başına gelebilecek en büyük vehamettir.
Acınası...
Edith piaf: Bir de yazıp, kaçmayacak kadar minnak bir yüreğin olsaydı keşke!
Rus kekosu diyorum! Püüüü! diyorum.
Ve susuyorum.
Şaşı maşı sonuçta ülkeyi kurmuş mu? Kurmuş.
Ülkenin durumunu düzeltmiş mi? Düzeltmiş.
Cumhuriyeti kurmuş mu? Kurmuş.
Bağımsızlığımızı ilan etmiş mi? Etmiş.
Keşke bazıları da şaşı olmayıp, her şeyi yerli yerinde, boylu poslu olduğu gibi bunları iyice geliştirmek yerine batırmasaydı. Zeka gerekli işte şaşıya falan bakmıyor iş.
bir karikatür vardı can barslan'ın karizmanın kazanılması ve kaybedilmesi üzerine.
karizmanın kazanılması karikatürün de mahallenin delisi ile herkes dalga geçer filan sonra biri istiklal marşı okutmak için şeyini sıkıştırır. çok büyük olduğu dilden dile yayılır ve sonunda deli saygı görmeye başlar.
diğer karikatür de karizmanın kaybedilmesi üzerinedir. bir lider ülkesinin bağımsızlık mücadelesi verir. herkes saygı duyar fakt bir gün omuzlara alınmak istenir. fakat omuza almanın sonunda basur olduğunu öğrenirler. son karede de liderin fotosunu çöpte çizmiştir karikatürist.
bunun lafını eden bu karikatürdeki halktan biri olabilir. dikkat etsinler ilk öyküdeki deli ile denk gelmesinler..
