Osmanlıyı tıpkı bir insana benzetiyorum kurulma dönemini; bebekliğe , yükselme dönemini ; gençliğe , duraklama dönemini; yaşlılığa ve dağılma dönemi de ölüme. her devlet tıpkı bir insan gibi var olup en güzel dönemleri mertebeleri kazanıp yok olacaktır. Yani yok Atatürk yüzünden yok azınlıklardan padişahlardan dolayı demek doğru değildir .
şeklen doğru fiilen yanlış önermedir. eğri oturup doğru konuşalım.
atatürk osmanlı devletini en parlak döneminde mi yıktı, zaten kim yıkabilir ki. osmanlı devleti fiilen bitmiş, adeta beyin ölümü gerçekleşmiş makineye bağlı yaşıyordu. bu bakımdan cumhuriyetten bir gün önce osmanlı devleti über süper devletti de atatürk geldi yıktı demek haksızlık olur. o dönem halkın sefaleti de içler acısıdır. malesef bunda da asırlarca sarayın anadolu halkını ihmal etmesi, eğitimi yaygınlaştırmayı düşünmemesi büyük etkendir.
fakat cumhuriyet kurulduktan sonra bu milleti gökten zembille inmiş gibi değerlendirip, osmanlıyı inkar etmek daha korkunçtur. bir ağacı ayakta tutan kökleridir. cumhuriyete geçişin bayram olarak kutlanmasında bir sorun yok, fakat padişahlık yıkıldı padişahlar pisti kötüydü manasında kutlayanlar çok ayıp ediyorlar be sözlük.
ve; "Dünyada bin yıllık tarihi silinen ve o günü bayram olarak kutlayan başka bir Millet daha yoktur" laflarının öznesi olur o devlet...
yazık!
not: ha bu arada yeni kurulan devlet şahane. adam ingilizce yazıları oraya buraya yazıyor türk devrimi yapıyor. türban açılımı yaptığı gün çarşaf yırtıyor. seçim diye ağlayanlar seçim sonrası darbeee diye ağlıyor. götünde lıvays olan kapitalist sistemı sorguluyor. ayyaş kelimesinden, milyonlar aynı adamı anlıyor ama karşı taraf hakaret etmiş oluyor. ülke gram ilerlese sırf baştakı adamın ideoljısı kendıne uymuyor dıye 3 adım gerı gıtmek için diretiyor. sürekli şeriat geliyor. öff çöööfffff...
valla ne güzel kafalar var lan bu ülkede.
not 2: cumhuriyet bayramını kutlamanın bı sakıncası yok elbet. ama kalkıp geçmişini hiç olmamış gibi kabul edersen, osmanlıdan kin ve nefretle bahseder adamların her yaptığını yok etme yolunu seçersen, o ağacın köklerinde kalan sular da zamanla agacın govdesıne yuruyup tekrar can bulur. kökten alır gücünü... unutmaz geldiği yerleri. sana hesap sorar, benim köküm buydu ne oldu da bana beni kuruttun, beni ait olduğum topraklardan, köklerden söktün der.
ama sen o kökleri de kurutmaya kalkışırsan, hiç yokmuş gibi sayarsan o kökleri, agacın hemen dibinde bıtıveren sarmaşıklar da agacı tamamen sarıp guneşi ve suyu sadece kendine hapseder boğulur gıdersın.
