atatürk'ü seviyorum diyebilmek için, olaylar ve değişik koşullar altında "o olsaydı ne yapardı?" diyebilecek kadar o'nun mentalitesini ve paradigmasını, günümüz şartlarıyla harmanlayabilmek gerekir.
islam inancına sahip insanların da büyük çoğunluğu peygamberi sever ve onun yaşam tarzını kendisine rehber alır. bazıları bunu o kadar abartır ki, 3 açılı, elektrikli bilmemneli diş fırçalarının olduğu çağda dişlerini misvakla temizler. o çağda giyilen giysileri giymeye devam edip, saçını sakalını o'nun gibi uzatır. bu insanlar peygambere olan aşırı ve abartılı sevgileriyle büyük kitlelerin islama ve peygambere kuşkuyla bakmalarına sebep olduklarını göremezler.
atatürk'çü insanların da aynı hataya düşmemesi gerekir.
bundan birkaç yüzyıl öncesinin filozoflarının bilgi birikimi, günümüz orta okul öğrencisinden daha azdı. yani atatürk bizim bugün bildiğimiz birçok şeyden habersizdi. internet, tv, cep telefonu yoktu. hatta bilgisayar kullanmayı bile bilmiyordu. o'nun bıraktığı yerde otlamaya devam ettiğimiz sürece, bir iki nesil sonra bugün yobaz olarak nitelenen insanların pozisyonuna düşmemiz kaçınılmaz olacak. oysa bugün bir lise öğrencisi bile atomun parçalanabileceğini ve atomaltı parçacıkların neler olduğunu biliyor.
yapılması gereken; modern türkiye'nin kuruluşunda o'nun liderliğinde tüm arkadaşlarının ve tüm anadolu halkının da çok büyük fedakarlıklarda bulunduğunu ve çok çalıştığını hatırlayıp, 21. yüzyılda eriştiğimiz bilgi birikimi, teknoloji ve sahip olduğumuz tüm imkanları kullanarak o zamanın insanlarının idealizmi ile çalışmak olmalı. 90 yıl önce bu ülkede yaşayan insanlar bunu başardılar. biz o insanların torunlarıyız. zaten atatürk de elde edilen başarıların kendisine mal edilmesinden hoşnut değildi ve asıl takdir edilmesi gerekenin anadolu halkı olduğunu her fırsatta söylüyordu.. sanırım gençliğe hitabesinde "muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kandadır" derken bunu vurgulamak istedi.
er ryan'ı kurtarmak filminin finalinde, yaşlı er ryan, torunları ve tüm ailesiyle birlikte, kendisi için ölen askerlerin mezarı başında karısına yalvarıyordu; "bana bunu hakedecek bir yaşam sürdüğümü söyle. bana bu insanların benim için ölmelerini hakedecek bir hayat yaşadığımı söyle."
atatürk'ün, çalışma arkadaşlarının ve tüm anadolu halkının bizim için yaptığı fedakarlıkları hakedebiliyorsak, onları sevdiğimizi söylemenin en güzel yoludur bu.
terör örgütü avukatı olamaktan daha büyük ihanet değildir. zorbalıkla dayatmayla bir insanı sevdirmek faşistliğin en büyüğü oluyor farkında mıyız?kaldı ki atatürk ün sizin gibilerin avukatlığına hiç ihtiyacı yok.
tamamen değil. tamamen doğru önerme değil.
bir insan türk olup atatürk'ten nefret ederse işte o zaman soyuna bakmak lazım o kişinin. türk olup atatürk'Ten nefret etmek kanı bozukluktur.
hangi atatürk'ü diye sorgulatan cümle. aynı kişiye göre bile farklı atatürkler var. biri hem demokratik olduğunu hem şartlar gerektiriyordu o yüzden diktatör olduğunu söyleyebiliyorsa atatürk'ü anlamamış anlatamamışız demektir. atatürk'ü sevmek değil sevdirebilmek önemli. sevdirebilmek için önce sevecek sonra onun ilkelerini onun anladığı gibi yorumlayacaksınız.
atatürk'ü sevmek bu ülkeyi sevmektir. bu ülke için ne yaptığı belli olmayanların atatürk'ü kuru kuruya sevdiğini söylemesi anlamsız ve gereksiz... bana bu ülke için bunca yıl yaşadın da ne yaptın sorusuna cevap ver sana sevip sevmediğini söleyeyim. sloganlarla, sevdim demekle, 10 kasımlarda soğuktan üşümekle, çocukları dondurmakla bu işler olmaz.
bu ülkeyi sevebiliyorsan, bu ülke halkını mutlu edebiliyorsan, tarihe türk adını darbelerle değil ilimsel araştırmalarla, barış çalışmalarınla yazdırabiliyorsan o zaman atatürk'ü sevdiğine inandırırsın. yoksa onu seviyorum, bunu seviyorum deyip her önüne gelene götünü verenden farkın olmaz.
atatürk'ü sevmek, onun adını kullanarak burjuva düzeni kurmak değil onun gibi halkçı olabilmektir. atatürkçüyüm diyenleri görüyoruz. atatürk köylü milletin efendisidir demiş. bizim atatürkçüler köylüyü adam yerine koymaz, benim oyum çobanla aynı mı der, insanına balık hafızalı der, % 90'ı ahmaktır der, karnını kaşıyan adam der, der de der. halkının seçimlerine saygı göstermez, darbe düzenler, ister... ama atatürkçülüğü de kimseye bırakmaz. bu memleketin insanını, atatürk'ü seviyorum deyip, onun adını kullanarak kötü şeyler yapmasıyla atatürk'ten soğutanlar varken atatürk'ü sevmiyorum diyene de saygı duyarım. insanlar atatürk'ü değil sizin atatürk'ünüzü sevmiyor.
tüylerimi diken diken etmiş, muhtemelen -böyle saçma şeylere inanmam ama laf olsun diye söylüyorum- atatürk'ün kemiklerini de sızlatmış, iğrenç ötesi bir açıklamadır. birincisi bir insanı başka bir insanı sevmesi için zorlayamaz, sevmediği için de yargılayamazsınız. her insanın özgür iradesi ve bu iradeyle yaptığı bir seçim vardır eğer siz bu seçime saygı duymayıp bu insanı kendi değerlerinize göre yargılarsanız sivas'ta madımak oteli yakan yobazlardan bir farkınız kalmaz.
ikincisi atatürk'ün savunduğu şeylerden biri analitik düşüncedir. yani dünyaya eleştirel gözlerle bakabilmektir. hiçbir şeyi putlaştırmamaktır, atatürk'ü bile. eğer siz böyle düşüncesiz bir fikirle atatürk'ün karşı olduğu şeyle atatürk'ü savunmaya çalışırsanız atatürk'ün emeklerini yok yere harcamış olursunuz. bırakın insanlar kimi seviyorsa sevsin kimi sevmiyorsa sevmesin. kimse kimseyi sevmediği için hain olamaz. evet duygusal olarak baktığımızda doğru olabilir ama başımıza ne geldiyse bu iğrenç duygularımız yüzünden gelmedi mi? biraz da aklımızı kullanmaya çalışsak!
