kemal tahir’in “kurt kanunu” romanından bir ittihatçının itirafları;
istiklal mahkemesi değerlendirmesinde, roman kahramanı eski bir ittihatçı yöneticinin ağzından şu sözler dökülür;
“bizim ömrümüz, bütün suçlarımızı muhaliflerimize yüklemekle geçmiştir. büyük politika sandık bunu… yatkınmışız, alıştık. daha beteri, en suçlularımıza, en utanmazlarımıza uyarak, doğru söyleyenlere, hiç bir suçu olmayanlara diş biledik yıllarca… giderek muhaliflerimizle aramızdaki ilintileri hırsızlarımız, alçaklarımız, manyaklarımız belirleyip denetler hale geldi. bu heriflerin ne kadar rezil, ne kadar işe yaramaz olduklarını… ne demek işe yaramaz!
tersine, kancıklıklarını… aptallıklarını… çalıp çırptıklarını bile bile, muhaliflerimizi en alçak iftiralarla karalamalarını beğeniyorduk, sırtlarını sıvazlayarak kışkırtıyorduk, mükâfat olarak da çalmalarına, namussuzluklarına göz yumuyorduk. istiklâl mahkemelerinin, çoğunlukla, bizim ikinci takım döküntülerinden kurulması rastlantı değildir, böyle işlere yatkınlığımız, sınavlara vurulmuş, ölçüp biçildikten sonra iyi değerlendirilmiştir. biz her çeşit savunuyu suç saymışızdır. bu yol, muhaliflerini gerçek suça itelemek yoludur. varılmak istenen yer de, muhalifsiz hükümet etmek…
çok düşündüm, muhalefetsiz hükümet etmek isteği, devleti alet ederek, hiçbir ceza korkusu duymadan bol bol suç işleme zevkinden geliyor. ceza görmemek güvenini sağlayıp keyfince en namussuz suçları işleyeceksin…
işte insanoğlunun düşebileceği en sefil çirkef çukuru… bir kez bu yokuştan teker meker kaymaya başladınmı, olduğundan yüz kat, bin kat kıyıcı kesilirsin. canavarlaşırsın.
her an alçaklık etmekten artık kendini çekemezsin! önüne çıkanları, bir korkulu rüyada, karakoncolostan kurtulmana biricik engel görürsün. ezmeden geçemeyeceğine inanırsın.
kızarsın. kızmaktan da öte bi şeydir bu… kızmak insancıl bir duygudur. oysa artık sen insanlıktan çıkmışdırsın!
bir toplum düşün ki, orda adam öldürmeye, hem de, çoğu, suçsuz adam öldürmeye siyaset deniyor.”
Aynaya bi bak bugün çok mu farklı şeyler yapıyor iktidarı elinde tutanlar.
hayır değiliz ve saygı duymak zorundada değiliz. mka bir siyasiydi ve izledigi politikalar benim görüşüme uymuyordu o yüzden saygın bir kişilikte değildir. ateşi bol olsun.
Falcı bacı diye biri yoktur. Fotoğraf daki kadın cinayet işlediği için asilmistir. Sevmiyorsan bahane bulma oradan buradan. Kısaca laikliği getirdiği ve bu ülkeye çok emeği geçtiği için nefret ediyorum Atatürk ten de daha iyi. Dürüst olmak en erdemli davranıştır.
zorundasın sayın amına koduğum. bugün bu soruyu sorabiliyor olmanı, kendi canı pahasına sağlamış ulu önder atatürk'ü sevmek zorundasın. ya isteyerek, ya sikile sikile sevmek zorundasın. kalk siktir git şimdi.
eğer senin için vatan bayrak bilim eğitim hiçbir anlam ifade etmiyor ise
kadının senin zevkin için yaratıldığını evden çıkmaması gerektiğini düşünüyorsan
ingiliz sömürgesi altında yaşarım bişey olmaz diyorsan sevmek zorunda değilsin.
Egemen Bagış ı tutardım. Hem batı yönlü hem cuma günleri ayet twiti atmalar falan. Sonra malum bakara makara muhabbeti çıktı. Takım elbise ve çiklat kutuları falan.
Bu kötü travmadan öğrendim ki "Alem göt olmuş bir yiğit Gazi Kemal varmış". Kısaca zorundayız sanki.
düşman olarak bellediğin, ancak bunu açıkca söyleyebilecek bir göt olmadığı için "zorunda mıyız" tarzında yanar dönerli, müsadeli, sorulu, kaypak ayaklara başvurduğun da belli. kimi kandırıyorsun? kimseyi.
açık olalım: ne atatürk ne de atatürk'ün samimi takipçileri ne senin dinini ne de senin kültürünü hiçbir zaman sevmedi ve saymadı, bunu zaten yeteri kadar anladın ve belledin. daha da anlamadıysan aç cumhuriyet'in senin dininle ilgili icraatlarına bak.
başardı/başarmadı tartışmasına girmiyorum. Bu başka bir konu.
burada sorulan soru sevgi ve saygı...
böyle bir ilişki yok, hiç olmadı, hiç de olmayacak.
elin güçlüyken elinden geleni yap; çünkü gevşediğin an senin ne dininden, ne kültüründen, ne de cibilliyetinden hazzetmeyen bir tayfa sana bu ilişkinin gerçek heyecanını tekrar hatırlatacaktır, buna emin olabilirsin.
sevmek zorunda değilsiniz, muhtemelen o da sizin gibi yavşakları sevmezdi. ama götverenliğin lüzumu yok. efendi olun, saygı duyun, yaptıklarını inkar etmeyin en azından.
Bir anda akla takılan sorudur.
Yıllarca insanlara bu sevgi dayatıldı da elimize ne geçti? Bir kesim daha da radikal şekilde kendisine ve düşüncelerine desteksiz iddialarla karşı çıktı. Bırakalım sevmeyen sevmesin kimseyi zorlamayalım.
