Bu ölümünden sonra gelen yorumlardan sadece birkaçı. mağlup ettiği adamlar bile hakkında bunları söylerken sen 10 kasım da bu başlığı açıyorsan denecek tek laf var.
son dönemde bir tek cumhuriyet değerlerine laf sokmak için korunup kollanan düşünce özgürlüğü kisvesi altında seviyesizliğin en uç noktasını gösteren bir toplum tanımı. günün anlam ve önemini o kadar güzel(!) anlatıyor ki. burada yazar(?) "toplum" derken türk toplumunu kastetmiş.
kelimelerin bittiği anlar vardır. insanı sinir küpü eder bu cins tuhaf iddialarla ortaya çıkanlar. sevme be. sen sevme bir tek. git senin babanın verdiği vergiyle oğluna gemicik alanların şakşakçısı ol, git ülkenin rejimini demokrasi adı altında yaban ellerin istediği şekle sokmaya çalışanların fedaisi ol. git ikinci cumhuriyet'in(o da neyse) yılmaz savunucusu ol. ölüp gideceksin bir gün ve ihanetin de bir cezası olduğunu göreceksin. derin uykudasın(ız), haberiniz yok.
konuşalan kişi modern türkiye nin kurucusu olduğundan hayretle karşıladığım tespit.
bir kere şunu açıkça orta koyalım kimse kimseyi sevmek zorunda değil. ancak siz bu sevip sevmeme meselesini başka yönlenere çekmek isterseniz ve atatürk ü yıpratma aracı olarak kullanırsanız iş değişir. türkiye de son yılarda yapılan da budur. atatürk aleyhine yapılan propagandalar tamamen bu yöndedir.
atatürk'Ü zorla sevdirme cabalarına dikkat ceken doğru bir yaklaşım.
atatürk, kendisini bu topluma ait kabul eden her vatandaş tarafından sevilmeye layık büyük bir insandır, gerçekten de ulu bir önderdir. ama ne yazık ki, kendi siyasi cüceliklerini onun büyüklüğü arkasına saklamak isteyen bir takım insanlar, onu halkın karşısına bir put sevimsizliğinde çıkarmaktadırlar.
atatürk de her büyük devlet adamı gibi, başarılarının yanında yanlışlar da yapmıştır. ya da o dönem için doğru olan bazı uygulamaları günümüz koşullarında geçerliliğini yitirmiştir. örneğin köylüye fötr şapka giydirme çabası yanlıştı. zaten merhum aşık veysel'den başka hiçbir köylü o şapkayı giymemiştir. yine aynı şekilde batılılaşmak adına köylülere tek kanallı radyodan günde 4-5 saat klasik müzik dinletmek yanlıştı. türkçe ezan, camiide secde yerine sandalye gibi uygulamalar, alevilğin, kürtlüğün asimilesi... örnekler çoğaltılabilir. ama herkesin bildiği bir gerçek var. her toplum canlı organizmalar gibi sürec içinde yavaş yavaş değişime uğrar. yukardan aşağı uygulanan kurallar dizisi ile hiç bir toplum yüzyıllar içinde kazandığı yaşam tarzını değiştermez. atatürk kısacık önderliği sırasında bunu değiştiremediği gibi, bugün onun adına aynı dayatmaları yapanlar da geçen 85 yıl içersinde bir arpa boyu yol alamadılar. tam tersine baskı ve dayatma ile neyi değiştirmek istedilerse geri tepti.
her ülkenin bir kurucusu, kahraman bir önderi vardır. ama bugün, sağcı ve solcu totaliter rejimler yıkıldıktan sonra (son örnek saddam), türkiye ve kuzey kore dışında devlet yöneticilerinin putlaştırıldğı başka bir ülke kalmadı. atatürk'ü sevmek, onu bu lider kırıntılarının sırasına sokmak mıdır?
eğer bugün, pek cok vatandaşın dilinde atatürk adı "beton mustafa" olarak anılıyorsa, bu durum o insanların cahilliğinin olduğu kadar, her caddeye bir atatürk heykeli dikme aymazlığının da kanıtıdır
"aradığınız topluma ulaşılamadı lütfen daha sonra tekrar deneyiniz. " uyarısıyla karşılaşılan toplum türüdür.
bunu diyen atamın dışkısı dahi olamaz.
bazı dğerler vardır. insanlar sevmeyebilirler, ama saygı duymak zorundalardır. işte onlardan biri de Atatürk'tür. senin Ata'ndır yani.
Atatürk'ü ne kadar tanıyoruz ya da biliyoruz belki de bu soruşturulmalı önce...
halk olarak Atatürk adına yazılmış kaç kitap okuduk, Atatürk'ün yazdığı kaç kitabı biliyoruz. Atatürk'ün kaç kitap okuduğunu biliyor muyuz, ya da ne gibi zorluklarla karşılaştığını. kaç yerden ne tür darbeler yediğini??
inanın ben bu satırları yazıyorum ama Atamı gereği kadar tanımıyorum. en azından tanımadığıma inanıyorum.bahsi geçen kitapları ben de okumadım. tek adamı kaçımız aldı okudu, ya da Atatürk'ün geometri kitabı yazdığını kaçımız biliyor. savaş esnasında dahi kitap okuyan bir insandan bahsediyoruz. çalıkuşu adlı romanı savaştayken gece okumuştur Atatürk. insanlar daha çok yazsın, edebiyatımız gelişsin diye daha çok kendini paralamıştır. bunları belki biraz daha fazlasını biliyorum ama gereği kadar tanımadığıma inanıyorum atatürk'ümü..
yine de içimden gelerek, dedemi, anneannemi,babaannemi, babamı, anamı özler gibi özlüyorum. çünkü okuduğum yazdığım, bildiğim, kanımdan, aklımdan geçen kadarıyla ne kadar "saygı duyulası" bir insan olduğunu biliyorum.
sinirlendim atama öldüğü günde böyle yakıştırmalar yapıldığı için. babanız için "zaten babanı da sevmezdim" denmesi hoşunuza gider miydi? gerçi sevgi yoksunu insanlar bunu diyenler sanırım...
az önce karşılaştığım bir başlık aslında cuk oturuyor bu başlığa: "cimledeki gizli ibneyi bulmak" sanırım bu başlık da toplumdaki "gizli ibneleri" bulmak olabilir.
ağır konuştum biliyorum, ama siz daha ağırını yaptınız...
kapalılaştırılmış toplumların başındakilerce ve aslında o toplumun ta kendisi tarafından tabulaştırılan her şey ve kişi etrafında yaratılan o hegemonik auroranın toplumu tek millet, tek devlet, tek vs. yapacağına duyulan derin inançtan kaynakla şekillendirilmiş toplumdur.
bu atatürk olur, allah olur, islâm olur, tsk olur, vs.
dikkat edilmesi gereken temel nokta ise toplumun farklı kesimlerinin bir süre sonra refleksif olarak aynılaşarak kendilerine özgü ikonalar şekillendirmesi ve bu toplumsal temayülün bir burgaç gibi bireylerin hayatına kadar sızmasıdır. böylece kişi artık yalnızken bile belli düşünsel sınırlar içinde çakılı kalır, zihni özgürleşemez.
"fırat"ta vücud bulan ve çocukluğumuzda çoğumuz tarafından da yaşanmış "küfredip tövbe etme, sonra yeniden küfretme" gibi davranışlar bu durumu güzel örnekler kanısındayım.
sikerim sözlüğünü de yazacakları açacakları başlığı da dedirten götten saptamadır.
bin tane akneli otuz birci ergenin içinde şurada bir elin parmakları kadar düzgün yazarınız var, onları da utandırmayın böyle abuk sabuk başlıklarla.
atatürk'ü sevmeyip kimi sevecek başka toplum? yüzde kırk yediye kömür dağıtsaydı sever miydiniz ki?
atatürk değildir ya sev ya terket politikası uygulayan. dolayısıyla atatürk'ü sevmek zorunda bırakılan toplum diye bir şey de ancak üstün bir hayal gücünün ürünüdür. kimse sevmek zorunda değil mustafa kemal'i, hatta bu kadar gerici bir beyniniz varsa sevmeyin de. ama insanlar o'na saygı duymak zorunda ve saygısızlık yaptığı takdirde de karşılığını almak zorunda. bu nedenle ben atatürk'ü sevmiyorum ama başıma bir iş gelir diye söyleyemiyorum gibisinden saçmalıklarla kendinizi kandırmayın çünkü sevmediğinizi söyleme özgürlüğünüz var, kimse sizi zorlamıyor..ve bunu söyleyebilme hakkını da size atatürk'ün getirdiği düşünce özgürlüğü sağlıyor.
başlığı görünce bünyemde merak uyandıran toplumdur... hangisi diye epey düşündüm, sonra fark ettim bizlerden bahsedildiğini.
(bu arada türkçem çok kötüdür, umarım anlşılıyordur ne demek istediğim.) *
örnek için gerekli şeyler;
bir adet sinirli anne
bir adet çocuk
bir adet içi yemek dolu tabak.
(çatal, kaşık gibi ayrıntılara girmiyorum, zira konuyla alakası yok)
çocuk yemeği yemek istemiyor. sevmiyor çünkü...
ama annesi çocuğa baskı yapıyor yiyeceksin diye. vitamin alması lazım çünkü...
burda "sinirli" olma unsuru devreye girince çocuk korkusundan yemeğini yiyor.
"yemek zorunda bırakılıyor."
yani sonuç, zorunda bırakan kişinin isteği doğrultusunda gelişiyor.
Eğer ki atatürk'ü sevmek zorunda bırakılmış olsaydı bu toplum en azından "korkusundan" severdi, her fırsatta çemkirmezdi birileri.
ha öyle "korkusundan" falan sevmesin zaten, atamızın buna hiç ihtiyacı yok.
içinden kopa kopa, burnunun direği sızlaya sızlaya seven o kadar çok kişi var ki...
10 kasım sabahı saat 09:05 de okullarda ya da resmi kurumlarda bir dakikalık saygı duruşuna davet edilir törende bulunanlar.
bugün ben o saatlerde ptt de fatura yatırmaktaydım, siren sesini duyduğumda kendi isteğimle saygı duruşuna geçtim.
yani bazı saygı ve sevgi gösterileri dayatma yoluyla oluyo diyenler olursa, bu da bok atmanın en kötüsüdür demek istedim bunu anlatarak.
kendini bilen, tarihi bilen, atasının bu memleket için neler yaptığını bilen herkes zaten sahip olduğu her "hak" ve " imkan" için ona minnettardır.
bazı nankör insanlar da onun sağladığı her "hak ve imkan" dan sonuna kadar faydalanıp, sonra da "vay efendim ben sevmek zorunda mıyım" der...
hadi kardeşim kapıyı dışardan kapat.
abartılan başlık. abartan insanlar da var tabi bunu da kabul etmek gerekir. ama Atatürk'ün kendisinin böyle bir toplum yaratmak istemediği kesin bir durumdur. isteyen sever isteyen sevmez. ancak ismet inönü "peygamber" olmak için Atatürk'ü "ilah"laştırmak istemiştir bunun sonucu olarak toplumdaki cahil insanlar Atatürk'ü bir baskı aracı olarak görmüş ve insanlara Atatürk üzerinden baskı yapmıştır.
atatürk sevgisi kicina girsin olan toplumdur. sevmezsenin sevmeyin lan gidin ingiliz, fransiz, rus ne kadar isgalci varsa onlara feryatta bulunun, neden bu ülkeyi atatürk e biraktiniz diye.
götün sadece dışkı çıkarmadığını anlamamıza yardımcı olmuş olan cümledir.
müziğimi dinleyip iki de tek atıp sonlandırayım diyorum şu geceyi ama ne mümkün. içtiğim içkinin içine musil atmayı, zorla ciddi şeyler konuşmamı isteyen ne kadar meraklı yazarlar var hayret ediyorum yahu.
kaale alıp bir şeyler söyleyeyim bari. yok benim güzel kardeşim böyle bir şey. hiçbir zaman da olmadı. kimse kimseye atamızın sevilmek zorunda olduğunu empoze etmeye çalışmadı. bunlar, senin beyninin kıç görevi görmesinden dolayı ürettiği çıkardığı şeyler.
sevme yahu. sen de sevme, baban da sevmesin, kardeşlerin de, arkadaşların da sevmesin hatta mahallece sevmeyin.
ama kendinizi acındırmayın. bize bunları yaptılar ühühühü diye.
atatürk'ün bu ülkeye kazandırdıklarını içine sindiremeyen kişilerin kafasında oluşturduğu toplumdur. zaten ne bu milletin ne de bu ülkenin sizin hayali olan o zorunlu sevginize ihtiyacı da yoktur.
bağirmayan taraftar siktirsin gitsin zihniyetinde olmak gibi görünsede değildir. ulu önder bu vatanı bizlere emanet etmiştir ve türküm diyenlerin ona saygısını göstermesi ve bu doğrultuda sevmesi gerekmektedir. o türklerin atasıdır.
atatürkü ilahlaştırmış kişiler tarafından yapılan baskıdır. Asıl yapılması gereken Atatürkün bizim gibi bir insan olduğunu kavrayıp kendimize onu örnek alarak yolumuzda ilerlemektir.
