evet arkadaşlar; atatürk'ü ilk eleştirdiğim yaşı, yeri ve sözü dün gibi hatırlıyorum.
ilkokul 3. sınıfta, okulumun bahçesinde, "ya hep atatürk kurtardı diyorlar fakat bu aklı ona veren allah" sözü olmuşdu.
burada ki düşünce ise gayet masum bir şekilde allah'ın savaşta biz türk milletine yardım ettiği inancıydı.
ailem islamı çok uçlarda yaşayan bir aile değildir. kara çarşaf, haremlik selamlık, erkek ile kadın misafirlerin ayrı ayrı odalarda oturması bizde yoktur ve samimiyetimle söylüyorum ailem hiç bir zaman atatürk düşmanlığı yapmış bir aile olmadığı gibi hiç bir zaman da kötü konuşulmaz.
fakat benim aklımda böyle bir düşünce oluşmuştur, çünkü kafamda en büyük allah dır, fakat nedense okulumda hep atatürk ün anlatılması, daha doğrusu küçük bir çocuk gözünde etten kemikten bir insanın ilahlaştırılması gibi gelmiştir ve doğal olarak öyle bir eleştiri yöneltmişimdir.
iyi ki de kafam da böyle bir eleştiri oluşmuştur, siz kemalistleri daha dışarıdan görme yetisine ve bir çok şeye objektif ve rasyonel bakma yetisine sahibim ve bu yüzden sizlerden daha aydın ve daha özgür buluyorum kendimi.
ayrıca; şakirt, fetullahçı, ismailağacı, daha ne varsa işte onlarla hiç bir alakam yok ve olmamıştır, ayrıca bende içki içer, fırsatını buldukça cinsellik yaşarım. hani bunları da kendinizi aşmanız "aaaa şakir lan bu dememeniz için söylüyorum". biraz ufkunuzu genişletin olum, kendinizi aydın olarak görüyorsunuz ya daha fazla aydınlanın hani...
bu da atatürk'ü sevmeyen birisinden, kemalistlere armağan olsun.
