mümkün olabilecek hadisedir. ben ki küçüklüğümden beri çocuk aklımla da olsa atatürkü hep eleştirmişimdir ' ya bu adam niçin bu kadar çok içmiş ? ya 10 sene daha yaşasaymış ya ' şeklinde. ha şimdi sikimde değil, iyi ki içmiş. o içmesin ben mi içeyim arkadaş ? ama işte çocukluktur ki böyle yaklaşabilmişim olaya. günümüze gelince atatürk'ü eleştirmek var eleştirmek var. kimselerin gözünde aşağı çekme amaçlı eleştiriyse kastettiğimiz bunun her zaman karşısında olmamız gerektiği aşina. nitekim hükümet yanlısı insanların, kaynakların da yapmaya çalıştığı budur. ama oturur eleştirirsin. atatürk bu memleketin ayakta kalması için faşizan tavırlar sergiledi diyebilirsin. bir etnik kimlik oluşturmak için türk çatısı altında herkesi toplamaya çalıştı diyebilirsin. ama şeyh sait isyanını niye bastırdı diyemezsin. onun kurallarını kafasına göre uygulayanların yaptıklarını atatürkü eleştirmeyenlere yöneltemezsin. sonuna kadar atatürkü eleştirebilirsin. ama o eleştiriyi yaptıktan sonra da duyduğun minnetten ötürü kuracağın cümle şu şekilde başlayacaktır : keşke şöyle yapsaydı...
dünyada eleştirilemeyecek hiç kimse ya da hiç bir şey olmadığı için, mümkün olan eleştiridir.
ancak, eleştiri yapılırken, her eleştiride olduğu gibi zamanın ve koşulların gereklilikleri de göz önünde tutulmalı ve saygı çerçevesinden çıkılmamalıdır.
eleştirme özgürlüğünün hakaret etmekle sık sık karıştırıldığı bir ülkede bu zor...
"eğer ceza almayacaksam" diye başlıyorlar cümlelerine, ve sonra içlerine serpilmiş kin ve nefret tohumlarını kusuyor gencecik sıkmabaşlı çocuklar...
seversiniz ya da sevmezsiniz... ama bir milleti onun bunun köpeği olmaktan kurtarıp şaha kaldıran, tüm emperyalist devletlere tarihin en büyük şamarını yapıştıran, rtoplu iğne bile üretmekten aciz bir ülkeyi sanayi hamlesiyle sözü geçen ülkeler arasına sokan, bir kuruş bile dış borç almadan, o yoklukta bunları başaran bir insana hakaret edemezsiniz...
edemezsiniz, etmeye kalkanın da cezasını veririm...
oysa 20 ekim 1927'de atatürk adeta bu günleri görerek hitap etmişti gençliğe...
ey türk gençliği ! birinci vazifen, türk istiklâlini, türk cumhuriyeti'ni, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir.
mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. bu temel, senin en kıymetli hazinendir. istikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek dahilî ve harici bedhahların olacaktır. bir gün, istiklâl ve cumhuriyet'i müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! bu imkân ve şerâit, çok namüsait bir mahiyette tezahür edebilir. istiklâl ve cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. hattâ bu iktidar sahipleri, şahsî menfaatlerini, müstevlîlerin siyasi emelleriyle tevhid edebilirler. millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.
ey türk istikbalinin evlâdı! işte, bu ahval ve şerâit içinde dahi vazifen, türk istiklâl ve cumhuriyetini kurtarmaktır! muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!
bugün gördüğüme göre kendisini yakışıklı bulmayıp tipsiz görmek hakaret kapsamına girip suç oluyormuş. bu bile eleştirilemiyorsa siyasete hiç dokunmamak lazım.
atatürk'ü eleştirmek kötü bir şey değildir. Aksine bazıları sırf bok atmak için değil de adam gibi sorgulayanlara hak veriyorum. Her şeyin sorgulanması ve tartışılması illa ki gerekir.
insanların ben de dahil olmak üzere dayanamadığı şey hiçbir şey bilmeyerek, sırf bok atmak inadına, sanki bütün yaptığı en iyi şeyler bir hiç uğruna koyularak adından bahsedilmesi sanki bütün çerçeveyi başarısız olarak göstermesidir.
Ama bunu sen benim atam ile dalga geçtin ben de senin dinine savaş açacağım, senin peygamberin şu kızla şu kadar çıktı, Allah yok gibisinden sataşılırsa ben sana da kızarım ona da kızarım.
Herkesin her şey ile konuşmaya eleştirmeye hakkı olduğu gibi her boka da atlanılmaması gerekir. Türklerin en sevmediğim yanlarından biri tartışmayı bilmemesi de neyse oraya girmeyeyim.
kim nedir ki atatürk ü eleştiriliyor burada.
siz biliyor musunuz ki, şayet atatürk olasaymış, ne semalara yükselen bayrak bizim asil kanlarımızla olan Türk Bayrağımız olurdu, nede duyulan allahın adı geçen sesler ezan seslerimiz olurdu. bizler biyolojik olarak yaşardık ama ne türklüğümüz bilinirdi nede örf adetlerimiz.
bu günlerde semalarda başka bayraklar yerine türk bayrağımız varsa, çan sesleri yerine duyulan ezan sesleri ise, biraz da olsa çokda olsa atatürk sayesindedir. kim ne derse desin, ister kumarbaz olsun ister kadın peşinde koşan biri olsun, isterse de içkicinin alası olsun. hayatımızı biz türk ordusuna atatürke borçluyuz demiyorsunuz da, gidip atatürk ü eleştiriyorsunuz.
yatın kalkın azda olsa dua edin. belki sevap işlersiniz. *
Konu sevmek ya da sevmemek değil, zaten bütün mesele de bu değil, ama her şey gibi atatürk'ü de eleştirebilmek gerekir, hiç bit şeyi putlaştırmamanın gerekliliğini de duyduk bu insanın ağzından, biliyoruz ki bir şeyi putlaştırınca asıl amacından sapar.
eleştirmek elbette serbesttir. ama bilgili insanın eleştirmesi daha makuldür. zira cahil insan eleştirmeye çalışırken kendini eleştirmekten öteye gidemez.
Asla modası geçmeyen bir trend. Tarih ilminin en önemli altın kuralını çiğnemeden yapsalar bari, tarih o dönemin koşullarına göre değerlendirilmelidir.
kesinlikle bilgili ya da konuya hakim insanların yapması gerektiği şey. bilgi sahibi olmadan yapılan gereksiz eleştirilere karşılık verince de koyu kemalist, laikçi damgası yediriliyor küfür eder gibi.
zordur çünkü bahsedilen şey bir koddur ve toplumsal savunma mekanizmalarına hitabeder. diyelim ki çok kötü eleştiriyorum, yiğidi öldürüyorum ve hakkını yiyorum. olamaz mı, olabilir. niye kızıyonuz.
bir dindar olup atatürk ü tümüyle reddetmek de atatürk ü eleştirilmez olarak görüp eleştirenleri eleştirmek de mantık dışıdır. buna karşı çıkan birinin muhtemel dayanağı böyle yaparak onun bu kadar olumlu yanını hiçe saydığımız, ona manevi bir leke sürdüğümüz, esas amacımızın atatürk ü kötülemek olduğu iddaası vs dir. aynı bunlar bilinen şeyler.
öncelikle şunu açıklığa kavuşturmak lazım, malum aşk hayalde başlar. hayalimizdeki insan için yeryüzünde bir kalıp bulur, daha sonra bu aşkla o varlığı birleştirir ve yüce bir varlık yaratırız zihnimizde. ne zaman ki bu varlığın ayakları yere basar, ete kemiğe bürünmüş bir halde karşımızda durur; o zaman, o muhteşem aşktan da eser kalmadığını fark ederiz. böyle de olması gerekir. hiç bir beden dünya üzerindeki, o hayali, o aşkı taşıyacak güçte değildir.
ne var ki bu ete kemiğe bürünmüş varlıkla karşılaşmayan benlik bu aşkı hep canlı tutar içinde. en ufak bir kusuru mümkün göremez, en ufak bir lekeye tahammül edemez. çünkü lekelenen onun idealidir, onun hayalidir, aşık olduğu beden değil. insanlar ın savunduğu atatürk değil; hayallerindeki ideal, ütopik lider, kahramandır.
burada aşkı hayalinde yaşatan elbette asla suçlu değildir, fakat bu aşkı bedenle birleştirme çabasına girmeden de asla gerçekleri yaşamayacaktır, istese de asla gerçekten yana olamayacaktır.
atatürk iyi bir liderdi, türkiye ye modern bir yaşamın önünü açan kişiydi. ama günahları da vardı. bunları söylemek bu kadar zor olmamalı.
Öncelikle eleştiriyi yanlış yapan bir toplumuz. Eleştiri yaptığımızı sanarken çoğu zaman insanlara hakaret ediyor yada onlarla alay ediyoruz. iş yerinde elemanınız verdiğiniz bir işi hatalı yaptığı zaman eleştiri mahiyetinde beceriksiz, salak, senden bir halt olmaz tarzı kırıcı söylemlerde bulunuyoruz. Eleştiri kişiye yönelik değil, işe yönelik olmalıdır. Komplekslerinizi yıkıp babacan bir tavırla işin hatalarını, eksiklerini, kusurlarını gösterirseniz hem elemanınız mutlu olur, hem işiniz görülmüş olur, hemde iyi dileklerde bulunur o insan size. Ama yok, biz kompleksli, benim bildiklerim yanlış olamazcı, kendini mükemmel sanan insanlarız.
Atatürk' ü eleştirmeye gelince. Hiçbirimiz atatürk' ün bu ülke için yapmış olduğu şeyleri yapmadık/yapamayız. Şahsen benim böyle vasıflarım yok. Olan bir arkadaşımda yok. Kendisini eleştirmek için ondan büyük bir insan olmam lazım. Öyle miyim ? Hayır. Atatürk' ten iyi yapabileceğim tek şey futbol oynamaktır zannımca.
Almanya versay antlaşması ile bok yoluna gitmiş bir ülkedir. Berlin duvarı önünde insanlar açlıktan öldüler. Sıra sıra, boy boy cesetler vardı. Hitler' in insanlığını kimseyle tartışmam. Gaddar, kötü ve ırkçı bir insandı. Ama ülkesi ve kendisi için doğru olarak gördüğünü yaptı. Sanayisi boku yemiş, hazinesi 0' lanmış bir almanya' yı korkulacak büyük bir güç, sanayisiyle dünya devi bir ülke yaptı. Çok can aldı, çok can verdi, ırkçılık yaptı, kötülükler yaptı. Ama ülkesi için doğru olanları yaptı. Burada hitler' işlerini eleştirebilirim işte. Irkçılık yapmasını eleştiririm. Ama iyi insandı, kötü insandı muhasebesi yapamam.
Atatürk' ün işlerine bakalım. Cumhuriyeti ilan etti. Etmese miydi ? El etek mi öpseydik ? Fetvalar mı bekleseydik ?
Atatürk alfabe devrimi yaptı. Karmaşık arap harfleri ile okur yazar oranımız yerlerde mi sürünseydi ? cahil bir toplum mu olsaydık ?
Kadınlara seçme ve seçilme hakkı verdi. Kadındır, kızdır deyip evlere mi kapatsaydık ? Seks objesinden öte değilsiniz mi deseydik ?
Enver paşa' nın işleri eleştirilebilir, inönü' nün işleri eleştirilebilir, alex' in varsa hatalı pasları eleştirilebilir. Ama atatürk' ün işlerini eleştirmek, onun ne kadar iyi bir lider olduğunu görmemizi tekrar tekrar sağlayacaktır. Atatürk' ü düşürmeyecek, karalamayacaktır.
