atatürk'ün diğerlerine göre daha "insancıl" bir lider olmasına dayanarak yalanlanmaya çalışan bir zihniyettir. fakat bu tezde bir problem var. bir liderin diğerine göre daha insancıl olması onun dikta kurmadığını göstermez. örneğin osmanlı dönemine baktığımızda 4. murad dönemi tam bir devlet terörü dönemi olmuştur. buna karşın halkına zulmetmeyen padişahların varlığı da bir gerçektir. fidel castro veya niyazov da yasakçı birer diktatördü. ama bu örneklerde verilen liderlerin hitler gibi bir diktatör olduğunu söylemek abartılı kaçar.
bir diktatörün diğerine karşı daha insancıl olması, onun diktatör olmadığını göstermez. böyle bir düşünme yöntemiyle ancak gerçeklerden bir süre kaçınılabilir, ama olgular bir süre sonra kendisini dayatır.
diktatör görmemiş zihniyettir. umuyorum ki en kısa zamanda şöyle hitler'i aratmayan bir diktatör başlarına gelir de söyledikleri şeylere çok pişman olurlar.
bizlere ne kadar iq muhtacının olduğunu göstermiş başlıktır.
atatürk'ü seçimle başa gelmedi sananlar var. önce şuna bir açıklık getirelim ;
kişiler halk seçimiyle başa getirilmez. kişi eğer parti genel başkanı olacaksa, bu parti içindeki delegelerin oyuyla denk gelir. atatürk de böyle parti başkanı olmuştur.
cumhuriyet halk fıkrası'nın ilk kurulduğu dönemlerde, ülkede mevcut başka bir parti yoktu. ilk iktidar kendileriydi, seçim yapsan ne olacak ? ikinci seferde başka partiler de oldu ve böylelikle seçimler yapıldı. yine sonuç değişmedi.
söyleyin bakalım diktatör müydü ? ayrıca atatürk cumhurbaşkanlığı yaptığı dönemde, siyasetçi kimliğiyle aktif rol almıştır. hitler ve mussolini gibi, halk oyuyla göreve gelmiş ancak hem orduyu hem de halkı yönetmeye çalışmamışlardır.
atatürk ülkesini kurtarmak için senelerce savaşmış, teğmenlikten mareşallığa kadar yükselmiş ve bunların hepsini alın teriyle kazanmıştır. birinci dünya savaşında teğmen olarak görev yapan ve onun dışında askerlik tecrübesi olmayan hitler, seçimle başa geldikten sonra baş komutan olmuştur. keza kankası mussolini'De askerlik görevini yapmamak için isviçre'ye kaçmıştır. 1. dünya savaşına katılıp, yaralandım ayağına yine savaştan çekilmiştir.
bu 2 diktatör, halkının güya iyiliğini isterken halkının sonunu hazırlamış ve onları mahfetmiştir.
diğer bazı öküzler tarafından diktatör sanılan insan ise, hiçbir karşılık beklemeden böbreklerini ve tek gözünü vererek halkı için yıllarca savaşmış, kendi hayatını mahfetmiş fakat halkının istikbalini kurmuş ve hatta yüceltmiştir.
sizin gibi gerizekalılar laftan anlamayacak yine ama ben yazmak istedim. gerçekler bunlar, isterseniz gidip araştırın. ama yok, okumadan ve bilmeden sığır gibi ötersiniz anca. nasıl beyninizi yıkıyorlarsa artık.
ulus devlet kurmak isteyen bir hükümet başı adam ulus devletin köklerinden biri olan sekülerleşmeyi sağlamak için o ülkede bazı devrimler yapacaktır. bu devrimler ise gülle çiçekle olmayacaktır.
hiçbir devrimin, gülerek, oynayarak gerçekleşmeyeceğinin farkında olan zihniyettir. atatürk, büyük bir devrimcidir. dünya tarihine bakıldığında sosyalizm dahil hiçbir devrim diktatör bir lider olmadan gerçekleşmemiştir. diktatörlük, hitler gibi insan yakmaktan, kesmekten, katliam yapmaktan ibaret değildir. bu ülkede tartışılması yasak, kısıtlı ve insanı düşüncelerinden dolayı ötekileştirecek bir konu varsa, o da atatürk' tür. birileri kendini yırtsa da, buna inanmak istemese de, atatürk diktatör bir liderdi. tarih, okullar da okunan tarih kitaplarından ibaret değildir.
maalesef bir çoğumuz diktatör zannediyoruz. çünkü ölümünden 72 yıl sonra hala hakkında eleştiri yazmaktan korkuyoruz.
diktatör deyince; aklımıza hesap vermesi imkansız olan ve bir devlette olmazsa olmaz yasama, yürütme ve yargı erklerinin tüm yetkilerinin tek elde toplandığı adam geliyor. monarşilerde bile halk isyan etmesin, krallarına, padişahlarına sahip çıkıp onun uğruna savaşsın, yaşasın diye halkı mutlu etmek için yargı halkıyla uyumlu olurdu. sınırlı da olsa yöneticiler hak adalet gözetirlerdi. diktatörlükte ise kralların bile yapamadığı şeyi yapar, önüne geleni istiklal mahkemelerinde asarsın. kimseye hesap vermezsin. itiraz edeni topla tüfekle sindirirsin. insanları öldürürken bunu onların menfaati için yaptığın propagandasını sürdürürsün.
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü yetkisini padişahlar gibi ailesinden almadı. onlar gibi halkı kucaklamaya çalışmadı. demokrasilerde olduğu gibi insanların oylarıyla gelmedi. padişahlar, krallar bile gücünü halkın mutluluğundan alırken halkı sindirmekten aldı. silahla önüne gelen muhalefeti öldürdü.
atatürk'ü diktatör sandık. meşruytiyet'te bile yapılan seçimleri yaptırmadı. burda öyle cahiller var ki o dönem de demokrasinin hiçbir yerde olmadığını zannediyor. meşrutiyet'te bile milletvekillerinin seçimlerle seçildiğinden habersizler.
atatürk'ü diktatör sandık. milletvekillerini o atadı. başbakan'ı o atadı, bakanları o atadı. komutanları o atadı. tüm resmi kurumlara onun karşı çıktığı hiç kimse gelemedi.
atatürk'ü diktatör sandık. kendine karşı çıkanları vatana ihanetle suçladı. ki bunlardan en önemlisi mustafa kemal'i mustafa kemal yapan kazım karabekir. kazım karabekir bile hainse düşünün artık geri kalanları.
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü mahkemelerde hakimlik yapanlar bir kanuna bağlı olmadan çalışan, kararları kanuna uygun olması yerine kararları kanun olan insanlardı.
atatürk'ü diktatör sandık. halk uygulamalara isyan ettiğinde onları dinlemek ve düşüncelerine değer vermek yerine öldürmeyi tercih etti.
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü devlet, ülke onundu. halk sadece teferruattı.
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü diktatör dediğimiz mussolini ve hitler bile seçimlerle halk tarafından seçilmişti. onlar gibi başkalarını değil kendi halkına savaş açtı, öldürdü.
atatürk'ü diktatör sandık. lütfedip laf olsun diye muhalefet kurulmasına izin verdi. diktatör olmasaydı meclisi ve kendini fesh eder, adil seçimler yapardı. ben de tüm devlet gücünü elime toplayayım, istediğim insanları milletvekili atayayım sonra içlerinde pek haz etmediğim deniz baykal'a git parti kur üç beş kişiyle diyeyim. sonra canım istediğinde sıkılıp asmaya kalkayım.
atatürk'ü diktatör sandık. yaptıklarında halk hep karşısındaydı. yanında seve seve katılan üç beş çanak yalayıcıdan başkası yoktu. atatürk döneminden kaç devlet adamı bilirsiniz?
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü ülke de devlet de, halk da,iktidar da, muhalefet de, cumhurbaşkan da, başbakan da, bakanlar da, ordu da, hakim de savcı da avukat da, millet meclisi de, basın da yani ülkede her şey oydu. kendinden başka kimse de güç olmasını istemedi.
atatürk'ü diktatör sandık. bize halk iradesi, millet iradesi, özgürlük dedi, amerika'nın ırak'a getirdiği özgürlük gibi bir özgürlük verdi. amerika bile ırak'da baş örtülülere karışmıyor, üniversitelere girmesine karşı çıkmıyor. yazısını değiştirmiyor, ölçülerini, kıyafetlerini değiştirmiyor, mahkemelerine karışmıyor, seçimlerin olmamasına değil olmasına çalışıyor. milletin malına el koyup devletleştirmiyor. kimse eşeğini devlete kaptırmamak için bu benim annem demek zorunda kalmıyor.
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü yolunda gidenler; halka cahil, yobaz, gerici, bidon kafalı, ahmak, kafasız, mantıksız, akılsız, çıkarcı, salak, iq'su düşük, vatan haini, arap yandaşı, şerefsiz, nankör köpek ve daha buraya yazmak istemediğim ağır sıfatlar takmaktan hiç gocunmuyorlar. hatta buna inanıp öldürülmelerini savunuyorlar. onlara göre halk beş para etmez. bir it kadar değerimiz yok. bu tepeden bakma nerden geliyor?
atatürk'ü diktatör sandık. çünkü şapka giymiyor diye kendi insanına topla tüfekle dalan adama ne diyeceğimizi bilemedik. biz öyle cahiliz ki böyle şeyler sanıyoruz işte.
fakat bir kişi de şu uygulamasını halk isteğiyle halk için yaptı desin. ben de bu zannımdan vaz geçeyim. maalesef aynen atatürk'ün muhaliflere yaptığı gibi söyletmen urun konuşturmayın diyenler bizleri aşağı görmekten vaz geçmiyor. onların istediği gibi koyun olursan sorun yok. ama karşılarına geçersen sana "birilerine kanmış saf koyunlar" diye hakaret ederler.işin garibi ciğeri beş para etmez adamlar, iki laf etmeyi beceremeyenler, ağzı küfür dolu adamlar(adam dedimse sözün gelişi) olmaları.
neredeyse yüz yıl geçmiş üzerinden. burada sağdan soldan edindinilen ideolojiyle atatürk hakkında konuşmak gevezelikten başka bir şey değildir kanımca. dönemin aydınlarının bu konuyla ilgili fikirlerini göz önünde bulundurmak gerekir.
örnek: mehmet rauf. bilmeyenler için söyleyeyim cumhuriyet öncesi istibdad dönemini de görmüş yazar. onun yorumudur: ...herhangi bir zafer kazanan kahraman vardır ki akabinde suistimal sahasına atılmasın.bütün kahramanlıklar böylece, zulm ve istibdata basamak olmaktan kurtulamamıştır. bizim kahramanımız ise zaferi halka mal ederek türklüğü uçurumun kenarından kurtarmıştır...
Kendine ait olan anı kitabından.
ayrıca bugün atatürke sövmeye bile cürret eden nankör köpekler bu hakkı bizzat atatürkün kendisinden alırlar. alternatif bir tarih düşünelim. atatürk halifeliği kaldırmak yerine kendisini " allahın yeryüzündeki gölgesi" ilan etseydi bugün ona dil uzatanlar halife hazretlerine adeta tapıyor olurdu.
atatürk'ün diktatör olarak kabul edilmemesinin sebeplerinden bir tanesi de, haksız yere asılan alimlerin yazdığı kitapların yok edilmesidir. yani elde kaynak yok. o günlere yetişen insanlardan birebir dinleyip te anlaşılabilir bir konu bu. gel gör ki, kanun olarak hiç bir kıymeti yok.
diktatörlerin hepsi zaten halkın iyiliğini isterler, bir kısmını iyi de ederler, yok olmuyor mutlu değilim diyeni de mutluyum diyene kadar asarlar keserler, ama sonuçta hepsi halkın iyiliğini isterler zaten bunda sorun olmadığı için halkını severdi gibi bir karşı arguman çok cılız duruyor.
hayır şey de ilginç, yani yüzlerce yıl kaan, han ğadişah ile yönetilmiş insanların sanki araya muhteşem bir katılımlı demokrasi dönemi girmiş de sonradan atatürk bunu bozmuş gibi anlatmaya ne gerek var ki? halk zaten diktatörlere alışık o dönem, hatta dünyadaki tüm ülkeler de kral prens imparator var. meselemiz çok daha geriye gidiyor yani.
sanayi devrimine işçi lazımi topraklarına bağlı serfler ve köleler ile olmuyor, ya kralınızı devirip şehirli işçileriniz olacak ya da kralınızı imparator yapıp kendi kölelerine sahip vatandaşlarınız olacak.
bu noktaya başkalarından 100 sene sonra gelsen bile bu noktada zaten ikisinden birini seçmen gerek, e imparatorluk olma fikrini denemişsin enver sıçmış geriye kralını yok etmek kalıyor onu yapıyorsun ama neredeyse yarım yüzyıl sürmüş savaşlardan sonra elde hyem şehir kalmamış hem şehirli işçi dönüşümüne sokacağın köylün kalmamış, üzerine de zaten osmanlı ailesi sağolsun yüzyıllarca kese kese aristokrat kalmamış izin vermediğinden aynı aile burjuvazin de yok.
böyle bir ortamda anadolunun ortasından bozkırdan bakınca göreceğin tek şey, sanayi atılımını erteleyip, kendini tarıma verip üzerine de diktatörlük yapmak zaten. ki adamcağız da bunu görmüş kabullenmiş hakkını da vermiş.
onu soracağına adamın üzerinden 80 yıl geçti neden hala ülkede burjuvazi yok onu sor sevgili salak kardeşim.
Keşke diktatör olsaydı da bunların babadan kalma yaptığı siyaseti yapmalarına hiç izin vermese ve hepsini bir elek yardımıyla elese idi.
atatürk'ü sevmeyen bir zihniyet ona devamlı sıfat arayan zihniyet. Atatürk olmasaydı da Yunan piçi olsaydık diyen zihniyetle bire bir denk gelmektedir.
diktatör dediğin tam yetki için halkın meclisinden karar istemez.
diktatör dediğin cephede en önde ölüm tehlikesi altında kuvvetlerine komuta etmez.
diktatör dediğin halkıyla beraber denize girmez hem de tek bir koruması bile olmadan.
diktatör dediğin hastalığın pençesinde iken belki de kendisini iyileştirecek olan yabancı doktoru kabul etmeyip hatay meselesi varken hasta olduğumun duyulması kötü olur demez.
mustafa kemal atatürk:
- ben diktatör değilim ve heveslisi de olmadım. benim diktatör olmadığıma şuradan karar veriniz, ben diktatör olsaydım siz bana bu soruyu soramazdınız!
1932 (kılıç ali, atatürk'ün hususiyetleri, 1955, s.116)
- ben diktatör değilim. benim kuvvetim olduğunu söylüyorlar; evet, bu doğrudur. benim arzu edip de yapamayacağım hiçbir şey yoktur. çünkü, ben zoraki ve insafsızca hareket etmek bilmem. bence diktatör, diğerlerini iradesine boyun eğdirendir. ben, kalpleri kırarak değil, kalpleri kazanarak yönetmek isterim.
1935 (ayın tarihi, sayı: 19, 1935)
- ben diktatör değilim. çünkü fikirlerimi ve düşüncelerimi zora dayanarak kabul ettirmeyi asla benimsemedim, arzulamadım ve uygulamadım. ben yaşadığım zaman içinde milletimin hayrına, refahına ve maddî manevî mutluluk ve onuruna uygun gördüğüm önlemlerin alınmasına çalıştım. hepsinin bileşkesi uygar ve ileri bir yaşamın yaratılması çabasıdır.
(hamdullah suphi tanrıöver'den naklen,cemal kutay, mustafa kemal'in ufuktaki manevî mirasçısı ile sohbet, s.2
tanım: yukarıdaki basit cümleleri bile anlamaktan aciz zihniyet.
