hayatının büyük bölümünü kendini düdükleyecek erkek bulmaya adayan, makyaj yapıp moda kıyafetlerle ortalıkta beğenilme dürtüsüyle salınan yeni nesil kızcağızlar ve yine hayatının büyük bölümünü değil tamamını, düdüklemek için yapma bebek avına çıkarak geçiren cahil, sevimsiz, jöleli saçlarıyla göbeği sarkan iğrenç erkeklerin dilindeki olmayan son tüyleri de bunun için harcadığı yeni yetmelerin grup halinde vatan-millet sevgisini naralar atarak gösterdiği dümbükçe bir oluşum. yazık lan, gençliğinize yazık. uğraşacak daha ciddi ve elle tutulur konunuz mu yok yahu?
yahu deli ediyosunuz lan beni. durup durup kaşıntı basıyo herhalde, yok "ülke elden gidiyor, koşun", "atatürk yaşasaydı yok bilmem ne olurdu" bunlar ne lan böyle. söyle bi oturup düşünün bakalım, atatürk olsa sizin bu dediklerinizi mi derdi acaba. "kalkın lan yerimden sıpalar, bi boku beceremediniz, ülkeyi size teslim ettik yaptığınız bu mu en fazla. yine beni çağırıyosunuz. yaşarken zaten o kadar savaşmakla uğraştım, bari mezarımda rahat bırakın lan beni" demez mi? lan lun demez belki ama buna yakın bişey diyeceği kesin. bunları demişken bakın ne geldi aklıma birden. bir gün napolyon ülkesindeki hapishanelerden birini nedir acaba burdaki zibidilerin durumu diye ziyaret etmiş. gördüğü manzara berbatmış. hepsi aç-susuz salak salak ortalıkta volta atıyomuş ellerinde tesbihlerle. ordan bi gardiyana sormuş:"yahu bu mallar napıyo böyle, hepsi kafayı yemiş, hepsinin cezasını yarı yarıya hafiflettim". gardiyan da tabii eli kolu bağlı biraz da alınarak sormuş: "ama komutanım bunlar asalak adamlar, ülkenin ebesini sikertirler, nasıl olcak bu iş, hem müebbet yatanlar var, idam cezası alanlar var, onları da unutmamak lazım di mi ama" napolyon da boş durur mu tabii, "o zaman müebbetler de cezasının bir gününü içeride bir gününü dışarıda geçirsin, en azından adama benzesinler, idam cezası olanları da tez elden gebetin gitsin, nasıl olsa öldürücez, ziyan vermesinler yeter, şu saatten sonra" demiş. neyse. uzatmayalım işte. azıcık kafan basıyosa almışsındır mesajı. burda napolyonun tıpkı benimki gibi üstün zekasından, lider kişiliğinden bahsedecek değiliim. söylenecek tek şey,yola taş koyup mal mal o ol saydı bu olsaydı diye böğürmekten ziyade adam gibi çözüm sunmaktır. yoksa da çözümün sus lan işte. zaten nefesin kokuşmuş, bi de ortalıkta fink atıp asabımı bozmayın.
atatürk yaşasaydı herhalde yaşayacağı ilk duygu bu gençlikten utanmaktır. ne utanması yahu, baya baya iğrenirdi. yok lan ne yaşaması be, yok öyle bişey. öldü işte adam, yeter ki bıraktıklarını adam gibi kullanın işte. ama gördüğüm kadarıyla frankyden başka bu vazifesini yerine getiren yok. yazık ya cidden. çok yazık.
keşke yaşasaydı.
ama en acısı, keşke vatanı emanet ettiği gençler ülkülerini, devrimlerini, bakış açısını yaşatabilseydi.
ülküsüne, devrimlerine, sahip çıkabilseydi.
keşke..
kendisi ülkesi için hiçbir şey yapmayan, yapmaya çalışmayan, biri yapsa da biz de yaşasak, bizden bir halt olmaz biri gelse de düzeltse demeye çalışan gençliktir. kendilerini tasvip etmiyoruz ve ekliyoruz lafla peynir gemisi yürümez biraz beynini çalıştır genç!! yok çalıştırmayacağım illa atatürk gelsin diyorsan rüyalarda buluşuruz.
sürekli 'ah atatürk yaşasaydı, vah atatürk yaşasaydı' diye övünürler. siyaset konusunda bildikleri tek şey, 'tayyip erdoğan kötüdür, türban pistir, akp kakadır' mottosudur. atatürk'ün yaşıyor olması elbette çok güzel birşey olacaktı. fakat mantık yahu. bu yapılanlar ile fikirleri de ölüyor, kimsenin s.kinde değil. hem kendisi demişti, 'ölülerden medet umuyorsanız, yazıklar olsun size' diye. laf anlamazlar gerçi, bana pis anti-laik derler. öpüyorum gözlerinden.
