gerçek anlamda asker ve vatanseverlerdir.
her biri memleketin ayrı bir köşesinde görevlerini en layık biçimiyle yerine getirmişlerdir.
atatürkün elinden ünvanı alındığında ve askerlik görevine son verildiğinde,yakalanma emri çıkarıldığında, erzurum da kazım karabekirin yanına gitmiş dışarda tüm askerler onu yakalamayı beklerken kazım karabekir ona tabii olduğunu ve atatürkü kendi komutanı olarak kabul etmiş ve kendiside kendi askerleriyle ona katılmıştır. orada yakalaması gerekirken esas görevinin hükümete değil halka olduğu bilincini kavramış ve milli mücadeleye katılmıştır.
aynı şekilde ismet paşanın gösterdiği başarılar, atatürkün fevzi çakmağa olan derin saygısı dolayısıyla kazım karabekirin yargılandığı mahkemede idam sehpasından geri çevirmesi ilişkilerini zedelemiş fakat silah arkadaşı oldukları gerçeğini değiştirmemiştir.
daha sonra yaşadıkları dönem şartları gereği acı olabilir, kazım karabekir atatürke kırgın olabilir, atatürk ismet paşaya kırgın olabilir fakat her biri zamanında bu ülke için gerçek anlamda liderler olmuşlardır.
türk genci ecdadını böyle bilmelidir.
maksat tapınmak değil değerini bilmektir.
anıları önünde saygıyla eğildiğimiz insanlar.
bazıları anlamak istemeseler de, bugün başka milletlerin kölesi değilsek, özgürce yaşayabiliyorsak, kendi bayrağımız ve devletimiz varsa, ibadetlerimizi gönül rahatlığıyla yapabiliyorsak atatürk ve silah arkadaşlarına çok şey borçluyuz demektir.
nur içinde yatsınlar.
ismet inönü hariç olmak üzere her birinin ellerinden öpmek istediğim, en asil duyguların vücut bulmuş hali olan güruhtur. nur içinde yatın, rahat uyuyun!
