hersene düzenlenen geleneksel şenliklerde tapındıkları "insan" ın kabesine yüzlerini sürebilmek için birbirlerini ezmek ve anlamsız sesler çıkarmak suretiyle ulvi bir telaş içerisinde yarışan adayların fanatikliği gözönünde bulundurulursa eğer, henüz anıtkabire yüzünü sürüp elleh elleh diye ağlayan birinin bulunmayışı beni sözde atatürk seviciliğin daha modernist bir sevicilik modeli olduğuna ikna etmenin eşiğindedir.
