bir türlü öğrenemedik siyaseten beğendiğimiz şahısları tanrılaştırmamayı. bir şeye tanrı veya ilah süsü vermek onları hatasız saymak en bağnaz arap geleneğidir. bir türlü öğrenemedik atatürkü de, osmanlıyıda iyi yönleriyle kabul edip her misyon liderinin doğrularını alkışlayıp hatalarını kınamayı. bir türlü dilimiz varmıyor savunduğumuz görüşün başının yanlışına yanlış demeyi. uyanın beyler devlet bekası için kardeş katli vaciptir diyen fatih sultan mehmet neyse, 1935 olaylarının altında imzası bulunan atatürk' de o. her ikisi de iyisiyle kötüsüyle bize iyi bir dünya bırakmak için çalıştı. ama modernite her kişinin hatasını ve doğrusunu objektif olarak tartışabilmeyi, doğmaları dahi eleştirebilmeyi gerektirir. her şeyi eleştirelim ki ileriye gidebilelim. peygamber'in de, atatürk' ünde eleştirilmesi zekamızı geliştirir. fakat bu hakaret etme seviyesine ulaşmadıkça ilericiliktir. hakaret de bir yobazlıktır.
