her sene allahın bedevisine çil çil dolaresleri bayılıp hacı olacam diye gidip, siyah kumaşla kaplı insan yapısı bir binanın etrafında 7 tur dönüp, boşluğa daş atıp "şeytanın alnının çatına daşı ekleştirdim hacı" diye sevinenlerin yadırgadığı durum.
babasının mezarına gidip mezartaşını öpen insan için " şu deliye bak mermeri babası zannedip öpüp okşuyor, konuşuyor. kafayı yemiş galiba" demiyorsan anlaman gereken bir durumdur. nasıl ordaki mermer senin soyunu, babanın ruhunu temsil ediyor ve o kabre saygı gösteriyorsan, atatürk heykeline saygı duymak putperestlik değil, soyuna, sopuna, varoluş sebebine duyduğun hürmettir bre deyus.
kimileri kendi inançlarına göre absürd bulduğu bu eylemi yapmadığından, kemalist hükmediciler tarafından irticacı, terörist vs. ilan edilebiliyordu. eğer bu kişi önemli bir makamdaysa her türlü komplo ile karşı karşıya kalması kaçınılmaz. zira kemalistlerin kafası kendinden olmayan insanlara komplo kurup haytlarını mahvetmeye iyi çalışır. izmir suikastı komplosuna bakıp kazım karabekir ve diğer binlerce muhalife çektirdiklerine bakabilirsiniz. kubilay komplosuna bakıp onlarca masum insanın asılmasına bakabilirsiniz. cumhuriyetin kendi gazetesini bombalatıp amaçlarına ulaşmasına ramak kalmasına bakabilirsiniz. bunlar uzar gider... bugün ise buyurun sizin taptığınız size, varın faydalanın.
demire değil, kişiliğine, yaptıklarına, bıraktıklarına duyulan saygının duruşudur. karşı mantık kurarsak tavafı, şeytan taşlamayı da sorgulamak gerekir.
aslında, atatürk heykelleri resim de, heykel de, şiir de, cumhuriyeriyetin anlamını ne için yapıldığını, türk devriminin gereklerini, anlatmak için yapıldı!
türk devrimine, yeni anlamlar kazandırsın diye, her yerde sesimiz duyulsun diye aslı sırf atatürk'ün koyulması değildi, yaptıklarına anlatmak, anlamlandırmaktır...
aynı, sabiha ziya bengütaş'ın yaptığı taksim cumhuriyet anıtı gibi...
farklı nedenlerle yarıda kalmıştır, daha yapılacak çok şeyi varken
aynı atatürk heykellerinin, yarıda kalması gibi...
aslında yarım kalan anıları yansıtır
bunun dışında, bun da kötü bir şey yoktur!...
kötü bir şey yoktur...
yanlış anlamayın. atatürk'ü severim. bayram da seyranlarda, ölüm yıl dönümünde falan saygıyla anarım ama heykelinin karşısında asla boynumu eğmem ve eğilmem. bunu yapanında aklından şüphe duyarım. bir insan bu kadar sığ olamaz. çok ama çok saçma. haggetten saçma. kemalist bile güler lan buna!
içi boş kemalist şekilciliğinin binlerce saçmalığından sadece ufak bir tanesidir. kendileri ne halt yerse yesin tamam da, bir de kendileri gibi yapmayanlara da ana avrat küfür eder bunlar, anca sözlüklerde ya da sanal ortamda tabi, ya da böyle sürü gibi kalabalıkken, başka türlüsü yemez zaten.
ulan atatürk dirilse var ya ağzınıza sıçardı sizin şu yaptıklarınızı gördükten sonra.
Heykele saygı duymanın doğruluğu veya yanlışlığı bir yana, başkalarının kutsalına alenen hakaret etmek doğru değildir. Öncelikle bu konuda mutabakata varılması gerekir.
ikincisi heykeller birini anmak için vardır. Eğer dini bir durum yoksa zaten o kişi de bunun farkındadır. Sadece yad etmek için bir aracıdır, vesiledir. Yapılmasa da olur, ama yapılsa da kimseye bir zararı yoktur.
